Ośrodek naukowy: Instytut Maxa Plancka Badań Polimerów w Moguncji
Specjalności: chemia, fizyka, zaawansowana inżynieria materiałowa, nanotechnologia
Profesor – kolejno – Uniwersytetu w Kolonii i Uniwersytetu w Moguncji. Dyrektor w Instytucie Maxa Plancka Badań Polimerów w Moguncji.
Autor ponad 2000 publikacji naukowych i ponad 70 patentów.
Znany i ceniony z powodu kreatywności i precyzji w syntezie funkcjonalnych molekuł organicznych i polimerów. Odkrywca nowych metod syntezy grafenu.
Wielokrotnie uhonorowany przez uznane uczelnie tytułami doktora honoris causa oraz tytułami profesora honorowego.
Członek niemieckich, europejskich i amerykańskich akademii nauk.
Współpracujący z Politechniką Łódzką, głównie jako partner w wielu projektach naukowych.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalności: algorytmy optymalizacji, analiza zjawisk polowych, informatyka medyczna, systemy ekspertowe, sztuczna inteligencja
Profesor zwyczajny. Z Politechniką Łódzką związany od ponad 50 lat. Autor 300 opublikowanych artykułów, 7 monografii, 3 patentów.
Twórca trzech szkół naukowych:
- modelowania i języków badań symulacyjnych
- algorytmów optymalizacji systemów o rozłożonych parametrach
- sztucznej inteligencji i jej zastosowań
Uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodą Naukową Miasta Łodzi, Złotą Odznaką Honorową NOT, Złotą Odznaką Zasłużonego dla Cybernetyki.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Nowogrodzki Uniwersytet Państwowy
Specjalność: terapia i inżynieria biomedyczna
Profesor zwyczajny. Wieloletni rektor Nowogrodzkiego Uniwersytetu Medycznego, dyrektor Instytutu Kształcenia Medycznego tego uniwersytetu. Członek rzeczywisty Rosyjskiej Akademii Nauk.
Autor i współautor ponad 800 publikacji.
Prekursor zastosowań komputerów w kardiologii. Głównym kierunkiem badań naukowych prof. Webera jest określanie wieku i biorytmologicznych właściwości rozwoju, przebiegu i leczenia chorób sercowo-naczyniowych i endokrynologicznych.
Kraj: Niemcy
Uczelnia: Uniwersytet Techniczny w Darmstadt
Specjalności: dynamika i drgania, tłumienie aktywne i bierne, sterowanie złożonymi obiektami konstrukcyjnymi, stabilność dynamiczna
Profesor nauk technicznych.
Współtwórca niemieckiej i brazylijskiej szkoły mechaniki. Uznany autorytet w dziedzinie mechaniki i matematyki stosowanej.
Autor ponad 250. publikacji. Prowadził wykłady m.in. na Uniwersytecie Stanforda, Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, Uniwersytecie Rio de Janeiro czy Uniwersytecie w Paryżu.
Kraj: Niemcy
Uczelnia: Uniwersytet Techniczny w Dortmundzie
Specjalność: statystyka matematyczna
Od 2008 roku rektor Uniwersytetu Technicznego w Dortmundzie. W latach 1982-2001 profesor wizytujący w uczelniach: University of Pune (Indie), Uniwersytet Yale (USA), Université des Sciences et Technologies de Lille (Francja) i La Trobe University w Melbourne (Australia).
Zainteresowania naukowe prof. Gather obejmują budowanie modeli statystycznych i odporne metody statystyczne, analizę szeregów czasowych, zastosowania statystyki w przemyśle, metody monitorowania telemedycznego w intensywnej terapii.
Twórczyni szkoły zastosowań przemysłowych statystyki.
Autorka ok. 160 zrecenzowanych prac naukowych.
Laureatka Nagrody Alfrieda Kruppa dla młodych naukowców (1987 r.) oraz Nagrody IREX, przyznanej przez Australijską Radę Naukową (2001 r.). W roku 2014 otrzymała tytuł honorowego „Obywatela Zagłębia Ruhry”.
Kraj: USA
Uczelnia: Uniwersytet Południowej Kalifornii
Specjalności: biochemia i biofizyka obliczeniowa
Od 1976 roku związany z Uniwersytetem Południowej Kalifornii; kolejne szczeble kariery naukowej: tytuł profesora w dziedzinie chemii (1984 r.), tytuł profesora w dziedzinie chemii i biochemii (1991 r.) oraz tytuł Distinguished Professor (2011 r.).
Ceniony na świecie naukowiec, przyczynił się do wprowadzenia i rozwoju komputerowych metod obliczeniowych na styku chemii i biologii, zwłaszcza w obrębie dyscypliny nazywanej enzymologią obliczeniową. Prof. Warshel i jego współpracownicy to pionierzy symulacji funkcji cząsteczek biologicznych, m. in. w zakresie wprowadzenia metod dynamiki molekularnej do biologii, rozwoju podejścia łączącego opis kwantowo-mechaniczny z mechaniką molekularną (QM/MM), wprowadzenia symulacji reakcji enzymatycznych, symulacji procesów przeniesienia elektronów i protonów w roztworach oraz w białkach, modelowania efektów elektrostatycznych w makrocząsteczkach oraz wprowadzenia komputerowych symulacji zwijania się białek.
Laureat, wraz z Michaelem Levittem i Martinem Karplusem, Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 2013 r. – za „rozwój wielkoskalowych modeli opisujących złożone systemy chemiczne”.
Honorowy członek wielu organizacji naukowych, m.in.: Towarzystwa Biofizycznego, Narodowej Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych Ameryki, brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Chemicznego.
Laureat wielu prestiżowych nagród.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalności: technika mikrofalowa, radioelektronika
Profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej. Wybitny specjalista w zakresie elektroniki i telekomunikacji.
Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk. Dyrektor Światowego Stowarzyszenia Inżynierów Elektrotechników i Elektroników.
Twórca szkoły naukowej radiokomunikacji.
Autor ponad 300 publikacji naukowych, 9 patentów, 4 monografii, licznych raportów technicznych.
Doktor honoris causa Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalności: technologia, charakteryzacja i modelowanie przyrządów półprzewodnikowych, konstrukcja aparatury elektronicznej
Profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej. Światowej klasy specjalista w dziedzinie mikroelektroniki.
Wielokrotnie zapraszany do wygłaszania wykładów w renomowanych uniwersytetach w Europie, Ameryce i Azji (np. Yale, Carnegi Melon, Penn State, Pierre et Marie Curie oraz w Warwick i Neapolu).
Autor lub współautor około 600 publikacji obejmujących: monografie, artykuły, referaty i komunikaty konferencyjne oraz 8 patentów i wniosków patentowych.
Członek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Pięciokrotny laureat Nagrody Ministra Edukacji Narodowej, dwukrotny laureat Nagrody im. Pożaryskiego.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde
Specjalności: sieci i systemy elektroenergetyczne, odnawialne źródła energii
Dyrektor i Z-ca Kanclerza Uniwersytetu Strathclyde. Autor 3 książek oraz ponad 600 artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach specjalistycznych oraz wydawnictwach konferencyjnych. Profesor McDonald jest członkiem m.in.: Królewskiej Akademii Inżynierii, Królewskiego Towarzystwa Edynburga, Szkockiej Rady Przedsiębiorczości, Szkockiej Rady Naukowej oraz Komisji Jakości Energetyki Urzędu Handlu i Inwestycji Zjednoczonego Królestwa.
Sir Jim McDonald otrzymał tytuł szlachecki nadany za zasługi dla edukacji, techniki i gospodarki przez Królową Elżbietę II przy okazji Diamentowego Jubileuszu Jej Urodzin.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: University of Aberdeen w Szkocji
Specjalności: dynamika nieliniowa i stabilność, zastosowanie teorii chaosu w inżynierii, drgania mechaniczne, teoria uderzeń
Profesor Uniwersytetu w Aberdeen. Członek Królewskiego Towarzystwa w Edynburgu. Uznany autorytet w dziedzinie nieliniowej dynamiki i jej zastosowań, w zakresie której stworzył w Aberdeen własną szkołę naukową.
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 300 artykułów, w tym 130 pozycji umieszczonych w czasopismach o najwyższej renomie z listy Thomsona-Reutersa.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Saratowski Państwowy Uniwersytet Techniczny
Specjalności: mechanika, matematyka stosowana
Profesor nauk technicznych. Współtwórca rosyjskiej szkoły mechaniki.
Jego zainteresowania naukowe związane są z zagadnieniami modelowania oraz analizy statycznej i dynamicznej nieliniowych układów mechanicznych, ze szczególnym uwzględnieniem powłok kompozytowych, przy zastosowaniu różnych hipotez wytrzymałościowych.
Autor m.in.: 6 monografii wydanych w Springer Verlag oraz Taylor&Francis, 13 monografii współautorskich wydanych w języku rosyjskim, 140 artykułów naukowych w czasopismach rosyjskich oraz 70 artykułów w renomowanych czasopismach zagranicznych.
Kraj: Polska
Uczelnia: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Specjalności: chemia koordynacyjna, chemia metaloorganiczna, chemia nieorganiczna, kataliza kompleksami metali
Profesor nauk chemicznych. Wybitny uczony o światowym autorytecie w zakresie chemii krzemu i katalizy metaloorganicznej. Ceniony badacz w zakresie reakcji hydrosililowania.
Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk (od 2010 r.) oraz The European Academy of Arts, Sciences and Letters w Paryżu (2009 r.), a także członek Akademii Inżynierskiej (1999 r.).
Dyrektor Centrum Zaawansowanych Technologii UAM.
Twórca pierwszego w Polsce Poznańskiego Parku Naukowo-Technologicznego (1995).
Autor lub współautor i edytor łącznie 15 książek, ponad 360 publikacji i rozdziałów w książkach oraz ponad 160 patentów i zgłoszeń patentowych.
Uhonorowany m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1988), Krzyżem Kawalerskim (1989) i Komandorskim (1998) oraz Komandorskim z Gwiazdą (2011) Orderu Odrodzenia Polski.
Kraj: Polska
Uczelnia: Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi
Specjalność: chemia bioorganiczna
Profesor nauk chemicznych. Członek Polskiej Akademii Nauk od roku 1994. Wybitny uczony o światowym autorytecie w zakresie chemii bioorganicznej. Ceniony badacz w zakresie syntezy, analizy i wykorzystania związków chemicznych w biologii molekularnej i medycynie, z ogromnym wkładem w rozwój syntezy i stereochemii organicznych związków fosforu oraz syntezy fosforowych leków przeciwnowotworowych.
Współautor ponad 400 publikacji oraz 60 patentów.
Uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005 r.).
Wyróżniony tytułem i nagrodą Fogarty Scholar-in-Residence, Bethesda, Md. – „za wybitny wkład do rozwoju nauk medycznych”, przyznanego przez National Institutes of Health Fogarty International Center (1991 r.).
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalności: silniki turbospalinowe, przepływ przez stopnie turbinowe, przepływ nieustalony przez turbiny wielostopniowe, mikroturbiny, łożyska gazowe, wykorzystanie energii geotermalnej
Profesor nauk technicznych. Autorytet w obszarze cieplnych maszyn wirnikowych. Autor i współautor blisko 90 publikacji i 16 patentów.
Profesor tytularny w Instytucie Maszyn Przepływowych PŁ od 1980 r. Dziekan Wydziału Mechanicznego PŁ w latach 1987-1990.
Czterokrotnie pełnił funkcję rektora Politechniki Łódzkiej; w latach 1990-1993-1996 oraz 2002-2005-2008.
Członek Prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP) w latach 2002-2008. Przewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (KRPUT) w latach 2005-2008. Członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1997-2000).
Profesor wizytujący w Uniwersytecie Paryż 6 (1978 r.). Wykładowca na Uniwersytecie Technicznym w Oranie, Wolnym Uniwersytecie w Brukseli, Politechnice w Montrealu oraz Uniwersytecie Lavala w Quebeku.
Doktor honoris causa: Uniwersytetu Strathclyde, Uniwersytetu Lyon 3, Uniwersytetu Technicznego w Sankt Petersburgu, Uniwersytetu Coventry i Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej.
Odznaczony m.in. orderem papieskim „Pro Ecclesia et Pontifice”, Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim z gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, orderami kawalerskimi francuskich Palm Akademickich oraz Legii Honorowej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Uniwersytet Łódzki
Specjalności: geografia miast, geografia społeczna, geografia turyzmu
Profesor zwyczajny nauk geograficznych. Wybitny autorytet w zakresie geografii miast. Twórca oryginalnej klasyfikacji terenów miejskich. Autor unikalnego modelu przekształcania wielkiego miasta. Twórca pionierskiego Atlasu Miasta Łodzi.
Wieloletni rektor Uniwersytetu Łódzkiego. Dyrektor Instytutu Geografii Miast i Turyzmu. Prezes Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.
Członek Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN. Członek Międzynarodowej Unii Geograficznej.
Inicjator współpracy Uniwersytetu Łódzkiego z Politechniką Łódzką w zakresie rewitalizacji miast przemysłowych.
Uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem 50-lecia Politechniki Łódzkiej.
Kraj: USA
Uczelnia: Texas A&M University
Specjalność: bezpieczeństwo procesowe
Profesor inżynierii chemicznej. Czołowy badacz o uznanym światowym autorytecie w zakresie inżynierii bezpieczeństwa procesowego.
Edytor i współautor unikalnego dzieła "Lees' Loss Prevention in the Process Industries". Współpracuje z American Institute of Chemical Engineers (AIChE). Uhonorowany tytułem "Inaugural Holder of the T. Michael O'Connor Chair I" oraz tytułem Regents Professor of the Texas A&M University.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Częstochowska
Specjalności: biomateriały, inżynieria powierzchni, obróbka cieplno-plastyczna
Profesor Jeziorski jest współtwórcą polskiej szkoły inżynierii materiałowej, uznanym autorytetem w dziedzinie metalurgii i nauki o materiałach.
Bogaty dorobek naukowy profesora ukierunkowany jest na obszar nowoczesnych technologii inżynierii powierzchni, a w szczególności obróbki cieplno-chemicznej w złożu fluidalnym, a także jarzeniowej oraz plazmowej obróbki powierzchniowej stali i stopów tytanu.
Członek Centralnej Komisji do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.
Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego.
Doktor honoris causa Politechniki Częstochowskiej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Śląska
Specjalności: budownictwo przemysłowe, konstrukcje budowlane, konstrukcje żelbetowe i sprężone
Profesor Ajdukiewicz to uznany autorytet w dziedzinie technologii betonu, konstrukcji betonowych i sprężonych; wybitny konstruktor i ekspert obiektów budownictwa przemysłowego, mieszkaniowego i użyteczności publicznej.
Twórca szkoły naukowej konstrukcji płytowo-słupowych. Wychowawca wielu pokoleń inżynierów i uczonych.
Honorowy członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
Członek IABSE (Międzynarodowego Stowarzyszenia Mostów i Konstrukcji Inżynierskich), ACI (Amerykańskiego Instytutu Betonu), FIB (Międzynarodowego Stowarzyszenia Betonu Konstrukcyjnego).
Uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem PZITB im. Stefana Kaufmana.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Opolska
Specjalności: ochrona środowiska, procesy chemiczne w inżynierii ochrony środowiska, wymiana masy
Zainteresowania naukowe profesora Buzka obejmują: zagadnienia z teorii i zastosowania inżynierii procesowej, badania z zakresu odsiarczania gazów metodami absorpcyjnymi, optymalizację kosztową instalacji chemicznych.
Doktor honoris causa Uniwersytetu w Dortmundzie, Uniwersytetu w Seulu, Uniwersytetu w Isparcie, Politechniki Opolskiej i Politechniki Śląskiej.
Uhonorowany m.in. „Statuetką Gołębia” z okazji 60. rocznicy uchwalenia Deklaracji Praw Człowieka.
W latach 2009-2012 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
Kraj: USA
Uczelnia: University of Minnesota
Specjalności: chemia fizyczna, molekularna mechanika kwantowa, stosowana informatyka
Wybitny uczony, o światowym autorytecie w obszarze badań teoretycznych, nanotechnologii i informatyki. Ceniony badacz w zakresie rozwoju metod funkcjonału gęstości elektronowej i wariacyjnej teorii stanu przejściowego. Podkreślić należy Jego ogromny wkład w rozwój teorii reaktywności układów chemicznych i biochemicznych, procesów tunelowania i solwatacji.
Uhonorowany m.in. prestiżową nagrodą – Medalem Schrödingera.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Nowgorodzki Uniwersytet Państwowy
Specjalności: socjologia szkoły wyższej; badania socjologiczne regionalnych systemów szkolnictwa wyższego
Tematyka badań profesora Gawrikowa obejmuje: technologie i systemy informacyjne, socjologię szkolnictwa wyższego, zarządzanie strategiczne i zarządzanie systemami kształcenia, budowanie systemów zarządzania jakością uczelni.
Członek rzeczywisty Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych i Międzynarodowej Akademii Nauk Szkoły Wyższej.
Za wielki wkład w rozwój ponad czterdziestoletniej współpracy Politechniki Łódzkiej z Nowgorodzkim Uniwersytetem Państwowym wyróżniony Odznaką „Zasłużony dla Politechniki Łódzkiej” oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalności: teoria sterowania i systemów, matematyka stosowana, elektrotechnika
Jego zainteresowania naukowe obejmują teorię sterowania i teorię systemów, a w szczególności układów singularnych i wielowymiarowych. Zainicjował badania w obszarze singularnych układów dwuwymiarowych oraz dwuwymiarowych układów dodatnich. Autor ponad 20 książek oraz ponad 800 artykułów naukowych. Prowadził wykłady na uniwersytetach w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Niemczech, we Włoszech, Francji, Japonii, Grecji. Członek rzeczywisty i zwyczajny Polskiej Akademii Nauk, członek zwyczajny Akademii Inżynierskiej w Polsce. Przewodniczący Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Członek honorowy Węgierskiej Akademii Nauk.
Doktor honoris causa uczelni: Uniwersytetu Zielonogórskiego, Politechniki Lubelskiej, Politechniki Szczecińskiej i Politechniki Warszawskiej.
Uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalności: mechanika teoretyczna i stosowana, zastosowania matematyki
Współtwórca polskiej szkoły mechaniki stochastycznej. Jego prace badawcze koncentrują się na następującej problematyce: dynamika sprężystych i lepko-sprężystych układów ciągłych, drgania stochastyczne, stateczność dynamiczna układów materialnych, zastosowanie teorii drgań nieliniowych w dynamice maszyn, aktywne tłumienie drgań, konstrukcje inteligentne. Na jego publikacje składa się ok. 300 pozycji.
Wiceprzewodniczący Komitetu Mechaniki PAN. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów.
Istotny i trudny do przecenienia jest wkład profesora Tylikowskiego w rozwój naukowy kadry Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej.
Profesor odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Gdańska
Specjalności: geotechnika, mechanika gruntów i fundamentowania
Jego badania dotyczą teoretycznych i praktycznych zagadnień mechaniki gruntów i fundamentowania, zwłaszcza metod rozwiązywania zagadnień stanów granicznych, metod obliczeniowych konstrukcji oporowych i wsporczych, zastosowania materiałów syntetycznych do wzmacniania podłoża gruntowego oraz nowoczesnych technik komputerowych w geotechnice. Wyniki prac badawczych zostały przedstawione w ponad 430 publikacjach.
Doktor honoris causa uczelni: Uniwersytetu J. Fouriera w Grenoble, Politechniki Wrocławskiej, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Kawaler i Oficer Francuskiej Legii Honorowej, Kawaler i Komandor Orderu Odrodzenia Polski, Kawaler i Komandor Francuskich Palm Akademickich. Honorowy Prezydent Polskiego Komitetu Geotechniki. Laureat prestiżowych nagród naukowych, m.in. Nagrody Naukowej Maxa Plancka.
Kraj: Belgia
Uczelnia: Ghent University w Belgii
Specjalności: biotechnologia przemysłowa, biokataliza, nauki o fermentacji
Jego działalność naukowo-badawcza obejmuje szeroko pojętą inżynierię w naukach przyrodniczych, głównie skupia się na antybiotykach i bakteriocynach oraz syntonach i procesach biokonwersji. Ma wielki wkład w światowy rozwój nowoczesnej biotechnologii przemysłowej, dzięki której surowce odnawialne przekształcane są w cenne chemikalia, leki, materiały polimerowe, czynniki energetyczne, dodatki konsumpcyjne etc.
Visiting professor wielu europejskich i 20 uniwersytetów na innych kontynentach (Australia, Chiny, Egipt, Korea Płd., Płd. Afryka). Prace prof. Vandamme`a były cytowane w literaturze światowej ponad 1600 razy.
Kraj: Indie
Uczelnie: National University w Singapurze, McGill University w Kanadzie
Specjalność: suszarnictwo
Czołowa postać światowego suszarnictwa. Wybitne osiągnięcia w sferze badań naukowych, współpracy z przemysłem, kontaktów międzynarodowych, organizacji konferencji naukowych, promowania młodych pracowników naukowych. Visiting professor w ośrodkach naukowych w USA, Japonii, Indiach, Brazylii, Chinach, Argentynie i Malezji.
Prowadził seminaria w kilkudziesięciu uniwersytetach w 11 krajach Europy, Azji, obu Ameryk i Basenu Pacyfiku.
Otrzymał wiele międzynarodowych nagród i wyróżnień za wybitny wkład w rozwój inżynierii chemicznej, szczególnie suszarnictwa i transportu ciepła i masy.
Jego kluczowe osiągnięcie stanowi wkład w promocję i rozwój suszarnictwa jako wielo- i interdyscyplinarnej dziedziny.
Kraj: Polska, USA
Uczelnia: Uniwersytet Carnegie Mellon w Pittsburgu
Specjalności: chemia makromolekularna i chemia materiałów
Uczony światowej sławy. Najważniejsze jego odkrycie to opracowanie polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu (ang. Atom Transfer Radical Polymerization – ATRP), pozwalającej na kontrolowaną syntezę makrocząsteczek o ściśle określonej budowie, a także kopolimerów, których otrzymanie metodami klasycznymi jest niemożliwe. Autor wielu książek i kilkuset publikacji naukowych oraz kilkudziesięciu patentów. Redaktor „Progress in Polymer Science” i „Central European Journal of Chemistry”.
Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk.
Członek Amerykańskiej Akademii Nauk Technicznych.
Laureat nagrody Fundacji Nauki Polskiej.
Doktor honoris causa Uniwersytetu w Gandawie i Rosyjskiej Akademii Nauk.
Kraj: Polska
Uczelnie: Politechnika Śląska, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Specjalności: automatyka i robotyka, dynamika maszyn roboczych i włókienniczych
Wybitny uczony i uznany autorytet w zakresie mechaniki, dynamiki maszyn, teorii grafów oraz robotyki i mechatroniki. Członek zwyczajny Akademii Inżynierskiej w Polsce. Członek zwyczajny Europejskiej Akademii Nauk, Sztuk i Literatury. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Doktor honoris causa Donieckiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego.
Kraj: Polska
Uczelnia: Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Specjalności: fizyka włókna (polimerów), nauka o włóknie
Wybitny uczony w dziedzinie włókiennictwa. Autor wielu artykułów naukowych i monografii. Członek wielu stowarzyszeń naukowych. Współtwórca i dyrektor w latach 1973-2001 Instytutu Włókienniczego Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej. W latach 1993-1999 prorektor Politechniki Łódzkiej ds. Filii w Bielsku-Białej.
Wielce zasłużony dla współpracy pomiędzy Akademią Techniczno-Humanistyczną w Bielsku-Białej a Politechniką Łódzką.
Kraj: Polska
Uczelnia: Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Specjalności: dynamika konstrukcji, mechanika stosowana, wytrzymałość konstrukcji
Wybitny uczony, uznany autorytet w dziedzinie mechaniki i budowy maszyn. Twórca i pierwszy rektor Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk. Członek zwyczajny Akademii Nauk Inżynierskich Ukrainy. Wojewoda bielski.
Wiceprzewodniczący Sejmiku Śląskiego.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: chemia fizyczna, technologia chemiczna
Wybitny uczony w dziedzinie badań adsorpcji i katalizy. Twórca łódzkiej szkoły adsorpcji i katalizy. Wieloletni dziekan Wydziału Chemicznego PŁ i dyrektor Instytutu Chemii Ogólnej i Ekologicznej PŁ. Wieloletni członek Centralnej Komisji do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych. Wieloletni członek i przewodniczący Zespołu Nauk Chemicznych, Technologii Chemicznej oraz Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska Komitetu Badań Naukowych.
Doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Gdańska
Specjalność: konstrukcje budowlane
Uznany autorytet w dziedzinie mechaniki betonu oraz konstrukcji betonowych i sprężonych. Wybitny konstruktor obiektów budownictwa przemysłowego, mieszkaniowego i sakralnego.
Honorowy członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
Odznaczony Medalem im. Stefana Kauffmana. Honorowy profesor Politechniki Krakowskiej.
Posiada szczególne zasługi dla Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska PŁ.
Kraj: Polska
Uczelnie: Akademia Górniczo-Hutnicza i Politechnika Rzeszowska
Specjalności: dynamika maszyn, robotyka i mechatronika
Autor wielu oryginalnych artykułów i monografii. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk i wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych. Jego prace dotyczące układów mechanicznych z tarciem konstrukcyjnym są pionierskie w Polsce.
Współtworzył kierunek studiów automatyka i robotyka.
Kraj: Niemcy
Uczelnia: Uniwersytet Techniczny w Dreźnie
Specjalność: włókiennictwo
Uznany w świecie włókiennik, twórca wielu technologii włókienniczych, autor wielu monografii. Członek rzeczywisty Saskiej Akademii Naukowej w Lipsku, członek Międzynarodowej Federacji Dziewiarzy.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Państwowego Technologii i Projektowania w Petersburgu.
Profesora Offermanna łączą szczególnie bliskie związki z Wydziałem Inżynierii i Marketingu Tekstyliów już od lat sześćdziesiątych XX wielu, kiedy to odbywał staż naukowy w Katedrze Dziewiarstwa.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde
Specjalność: chemia nieorganiczna i fizyczna
Pryncypał i vice-Kanclerz Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Szczególnie znaczące wyniki uzyskał w zakresie spektroskopii fotoelektronowej związków nieorganicznych w fazie gazowej i stałej, elektrochemii i spektro-elektrochemii układów półprzewodnikowych.
Był kierownikiem programu badawczego dotyczącego technologii konwersji i wykorzystania energii słonecznej i ogniw paliwowych.
W kręgu jego zainteresowań była także elektrokataliza i wykorzystanie elektrochemii w inżynierii materiałowej.
Kraj: Francja
Specjalność: chemia fizyczna polimerów
Przedmiotem jego zainteresowań naukowych jest fizykochemia powierzchni ciała stałego oraz związków wielkocząsteczkowych, a w szczególności oddziaływanie zachodzące na granicy międzyfazowej polimerowy ośrodek dyspersyjny - faza rozproszona.
Dyrektor ds. Nauki i zastępca dyrektora Instytut de Chimie des Surfaces et Interfaces (ICSI) w Miluzie (Francja). Kontynuator wspaniałej tradycji współpracy naukowej ośrodka naukowego i dydaktycznego w Miluzie z polskimi ośrodkami naukowymi, zwłaszcza z Politechniką Łódzką.
Kraj: Niemcy
Specjalność: chemia i fizykochemia polimerów
Profesor chemii makromolekularnej i chemii fizycznej. Światowej sławy badacz w zakresie chemii i fizyki polimerów i chemii organicznego ciała stałego. Współzałożyciel i dyrektor Instytutu Badań Polimerów Maxa Plancka w Moguncji. Autor kilkuset publikacji naukowych.
Członek: Akademii Nauk i Literatury w Moguncji, Austriackiej Akademii Nauk, Akademii Nauk Północnej Nadrenii-Westfalii i Królewskiej Niderlandzkiej Akademii Nauk.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Massachusetts oraz Uniwersytetu Friedricha Alexandra.
Kraj: Polska
Uczelnia: Akademia Górniczo-Hutnicza
Specjalność: biocybernetyka
W latach 1998-2005 rektor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wybitny uczony o bardzo szerokich zainteresowaniach, obejmujących biocybernetykę, informatykę i automatykę. Autor kilkuset oryginalnych publikacji z zakresu rozpoznawania obrazów, mowy i sygnałów akustycznych, systemów sensorycznych, systemów wizyjnych robotów przemysłowych. Prekursor badań dotyczących sztucznych sieci neuronowych i ich zastosowań.
Członek-korespondent Polskiej Akademii Nauk, członek-korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Członek Tytularny Europejskiej Akademii Nauki, Sztuki i Literatury.
Doktor honoris causa uczelni: Międzynarodowego Uniwersytetu ANSTED, Politechniki Częstochowskiej, Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Technicznego w Iwano-Frankiwsku (Ukraina).
Kraj: USA
Uczelnia: Uniwersytet Jerzego Waszyngtona
Specjalność: krystalografia białek
Wybitny uczony amerykański polskiego pochodzenia. Dyrektor Laboratorium Krystalograficznego Związków Wielkocząsteczkowych Narodowego Instytutu Badań nad Rakiem, Frederick, USA. Profesor Uniwersytetu Jerzego Waszyngtona, Waszyngton DC, USA.
Ceniony badacz o światowym autorytecie w dziedzinie krystalografii białek. Autor kilkuset publikacji naukowych.
Prekursor badań neutronograficznych kryształów białkowych. Inicjator wykorzystania promieniowania synchrotronowego w krystalografii.
Określił strukturę wielu białek o kluczowym znaczeniu w biochemii i medycynie.
Jego badania przyczyniły się do opracowania leków przeciw AIDS.
Kraj: Polska
Uczelnia: Polska Akademia Nauk
Specjalność: chemia organiczna
Wybitny uczony. Profesor chemii organicznej i heteroorganicznej. Ceniony badacz o światowym autorytecie w dziedzinie chemii związków fosforo- i siarkoorganicznych. Autor kilkuset publikacji naukowych. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
Członek Niemieckiej Akademii Przyrodników. Doktor honoris causa Uniwersytetu Paula Sabatier w Tuluzie.
Laureat wielu prestiżowych nagród.
Wieloletni Dyrektor Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN.
Kraj: Japonia
Uczelnia: Uniwersytet Tokijski
Specjalność: mechanika
Wybitny specjalista w zakresie mechaniki łożysk ślizgowych, silników spalinowych i trybologii.
Członek wielu towarzystw naukowych.
Za osiągnięcia naukowe uhonorowany nagrodą Aleksandra von Humboldta.
Kraj: Francja
Uczelnia: Université Méditerranée w Marsylii
Specjalność: chemia farmaceutyczna
Wybitny uczony. Profesor chemii nieorganicznej, strukturalnej i chemii leków. Członek Francuskiej Akademii Farmaceutycznej. Członek Royal Chemical Society. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Cluj-Napoca w Rumunii. Autor ponad 160 oryginalnych prac eksperymentalnych.
Na wyróżnienie zasługują Jego prace nad lekami stosowanymi w chorobach tropikalnych, takich jak czerwonka amebowa czy malaria. Niezwykle ważne, z uwagi na skuteczność chemioterapii, są Jego badania w zakresie leków przeciwbakteryjnych oraz przeciwnowotworowych.
Kraj: Japonia
Uczelnia: Państwowa Wyższa Szkoła Technologiczna w Asahikawie
Specjalność: chemia fizyczna
Wybitny uczony japoński. Emerytowany profesor Uniwersytetu Hokkaido. Rektor Państwowej Wyższej Szkoły Technologicznej w Asahikawie. Badacz o międzynarodowym autorytecie w dziedzinie chemii radiacyjnej, chemii polimerów, fotochemii, procesów wolnorodnikowych i spektroskopii chemicznej.
Autor kilkuset publikacji naukowych.
Założyciel i wieloletni sekretarz Towarzystwa Hokkaido - Polska.
Uczony konsekwentnie wspierający kontakty polsko - japońskie, w szczególności między Sapporo i Łodzią.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: elektrotechnika
Jeden z najbardziej zasłużonych pracowników Politechniki Łódzkiej, pamiętający początki jej istnienia. Wieloletni prodziekan Wydziału Elektrycznego. Uznany autorytet w dziedzinie transformatorów. Autor wielu publikacji naukowych i prac dla przemysłu. Organizator współpracy z Uniwersytetem Strathclyde w Szkocji. Ekspert Unesco.
Członek założyciel i wieloletni Przewodniczący oddziału łódzkiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Kraj: Włochy
Uczelnia: Uniwersytet w Pawii
Specjalność: elektrotechnika
Wybitny specjalista w zakresie metod analizy i syntezy pól elektromagnetycznych. Autor wielu publikacji i prac naukowych, głównie w dziedzinie komputerowo wspomaganej analizy oraz projektowania maszyn i urządzeń elektrycznych.
Dyrektor Centrum Badawczego Historii Elektrotechniki Uniwersytetu w Pawii.
Przewodniczący Zarządu Stowarzyszenia Historycznych Uniwersytetów Europy.
Kraj: Nowa Zelandia
Uczelnia: Uniwersytet Canterbury w Nowej Zelandii
Specjalność: inżynieria chemiczna
Ceniony badacz o uznanym światowym autorytecie w zakresie inżynierii chemicznej oraz teorii i techniki suszenia. Członek Royal Society Nowej Zelandii.
Autor pierwszej w języku angielskim monografii z dziedziny suszenia.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Świętokrzyska, Wojskowa Akademia Techniczna
Specjalność: mechanika i budowa maszyn
Wybitny uczony, uznany autorytet w dziedzinie mechaniki i budowy maszyn. Doradca instytutów badawczych przemysłu motoryzacyjnego i przemysłu zbrojeniowego.
Członek komitetów naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz wielu stowarzyszeń naukowych.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kraj: Francja
Uczelnia: Ecole Centrale de Lyon
Specjalność: turbulencja przepływów i akustyka
Organizator i długoletni kierownik Centrum Akustycznego Ecole Centrale de Lyon. Członek korespondent Francuskiej Akademii Nauk. Odznaczona Orderami Kawalerskimi Legii Honorowej i Palm Akademickich. Jej bogaty dorobek naukowy dotyczy podstawowych i aplikacyjnych badań turbulencji oraz zjawisk akustycznych, głównie problemów tłumienia hałasu maszyn wirnikowych. Uważana za „matkę” pomiarów termoanemometrycznych. Wprowadziła do pomiarów anemometr z gorącym włóknem (stałoprądowy).
Kraj: Belgia
Uczelnia: Uniwersytet w Ghent
Specjalność: włókiennictwo
Absolwent Państwowego Uniwersytetu w Ghent (1977 r.). Wybitny uczony. profesor włókiennictwa na uniwersytecie w Ghent. Autor wielu monografii i artykułów naukowych, głównie w zakresie mechanicznej i chemicznej inżynierii włókienniczej.
Doktor honoris causa Technicznego Uniwersytetu w Libercu. Położył wielkie zasługi dla rozwoju polskiego włókiennictwa.
Kraj: Ukraina
Wieloletni dyrektor Instytutu Elektrodynamiki Akademii Nauk Ukrainy
Specjalność: elektroenergetyka
Absolwent Wydziału Elektroenergetycznego Politechniki Kijowskiej (1957 r.). Wybitny uczony, profesor elektroenergetyki. Autor wielu publikacji naukowych, głównie z dziedziny jakości energii elektrycznej. Wieloletni dyrektor Instytutu Elektrodynamiki Akademii Nauk Ukrainy. Członek zwyczajny i wiceprezydent Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. Doktor honoris causa Politechniki Kijowskiej.
Wielce zasłużony dla rozwoju polsko-ukraińskiej współpracy naukowej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: enzymologia
Absolwent Wydziału Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej (1955). Profesor zwyczajny Politechniki Łódzkiej. Wybitny badacz w dziedzinie enzymologii; jego prace naukowe koncentrują się wokół skriningu drobnoustrojów, biosyntezy enzymów drobnoustrojowych, ich właściwości i zastosowania. Jego dorobek naukowy obejmuje kilkaset pozycji.
Wieloletni członek Komitetu Biochemii i Biofizyki oraz Biotechnologii PAN. Członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, Nowojorskiej Akademii Nauk oraz członek założyciel Europejskiej Federacji Biotechnologii.
Rektor Politechniki Łódzkiej w latach 1975-1981.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow.
Kraj: Holandia
Uczelnia: Uniwersytet Wageningen
Specjalność: technologia bioprocesowa
Profesor technologii bioprocesowej Uniwersytetu Wageningen, członek Komisji Planowania Strategicznego Uniwersytetu i Centrum Badawczego Wageningen, kierownik Katedry Technologii Bioprocesowej, pierwszy dyrektor Edukacyjnego Instytutu Technologii i Żywienia wspomnianego Uniwersytetu. Światowy autorytet w zakresie badań nad: konstrukcją nowych typów bioreaktorów, biokatalizą w syntezie organicznej i w niekonwencjonalnych środowiskach, modelowaniem immobilizowanych biokatalizatorów, technologią kultur komórkowych, fermentacją w złożu stałym, a ostatnio badań w zakresie biotechnologii morskiej.
Członek wielu kolegiów redakcyjnych międzynarodowych czasopism naukowych i instytucji naukowych. Przedstawiciel Holandii w Grupie Roboczej Biokatalizy Stosowanej Europejskiej Federacji Biotechnologii.
Ściśle współpracuje z Wydziałem Biotechnologii i Nauk o Żywności Politechniki Łódzkiej. Owocem tych kontaktów jest wymiana studentów i podpisanie Umowy o Współpracy pomiędzy Politechniką Łódzką i Uniwersytetem Wageningen.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: inżynieria chemiczna i procesowa
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej (1952 r.). Profesor zwyczajny Politechniki Łódzkiej; członek PAN; wybitny uczony w dziedzinie inżynierii chemicznej i procesowej. Uznany autorytet w zakresie procesów transportu ciepła i masy oraz teorii i techniki suszenia; w tej dziedzinie stworzył w Politechnice Łódzkiej szkołę naukową o wiodącej pozycji w kraju i uznawaną zagranicą. Autor ponad 200 publikacji. Był 2-krotnie wybierany do Komitetu Badań Naukowych; w latach 1993-1996 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego KBN. Jest wiceprezesem łódzkiego Oddziału PAN, wiceprzewodniczącym Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN, delegatem Polski do Drying Working Party oraz do Science Advisory Committee European Federation of Chemical Engineering.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat międzynarodowej nagrody Award for Excellence in Drying Research oraz nagrody naukowej miasta Łodzi.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Otrzymał tytuł Honorary Professor of Tianjin University (Chiny).
Kraj: Polska
Pracownik Instytutu Elektrotechniki w Warszawie
Specjalność: maszyny elektryczne
Absolwent Politechniki Warszawskiej (1947 r.). Wybitny specjalista w dziedzinie maszyn elektrycznych. Członek rzeczywisty PAN. Zasłużony pracownik Instytutu Elektrotechniki w Warszawie. Jego główne osiągnięcia naukowe obejmują: elementy uogólnionej teorii maszyn elektrycznych, spójną teorię silników jednofazowych, analizę zjawisk magnetycznych i strat w silnikach indukcyjnych, metodę optymalnej syntezy projektowania. Jego dorobek to blisko 100 publikacji, patenty oraz kilkadziesiąt dokumentacji zastosowanych w praktyce. Pełni odpowiedzialne funkcje w Wydziale IV Nauk Technicznych PAN i w Międzynarodowej Komisji Normalizacyjnej.
Od 40 lat współpracuje z Instytutem Maszyn Elektrycznych i Transformatorów Politechniki Łódzkiej w zakresie badań naukowych, rozwoju kadry i organizacji nauki.
Kraj: USA
Uczelnia: Stanowy Uniwersytet New York w Buffalo
Specjalność: krystalografia
Wybitny amerykański krystalograf, profesor chemii medycznej Stanowego Uniwersytetu New York w Buffalo. Dyrektor naukowy Hauptman-Woodward Medical Research Institute w Buffalo.
Autorytet w dziedzinie struktury steroidów. Jego badania przyczyniły się do rozwoju chemii, biologii molekularnej i farmakologii.
Członek i przewodniczący wielu komitetów i stowarzyszeń naukowych. Od ponad 20 lat współpracuje z polskimi ośrodkami naukowymi, przy czym szczególnie owocna jest współpraca z krystalografami Politechniki Łódzkiej.
Kraj: Francja
Uczelnia: Ecole Nationale Supérieure de Chimie Uniwersytetu Górnej Alzacji w Miluzie
Specjalność: fotochemia związków heterocyklicznych, chemia węglowodanów
Wybitny uczony. Autorytet w dziedzinie chemii i fotochemii układów heterocyklicznych, syntezy asymetrycznej oraz chemii aminocukrów. Jego prace badawcze są szeroko wykorzystywane w syntezie organicznej, szczególnie w syntezie związków biologicznie czynnych. Członek wielu towarzystw i komitetów naukowych, reprezentant Francji w komitecie europejskim do spraw chemii. Od ponad 30 lat współpracuje z Politechniką Łódzką. W 1979 roku był współtwórcą umowy o stałej współpracy Uniwersytetu Górnej Alzacji z Politechniką Łódzką. Animator polsko-francuskich kontaktów naukowych.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet w Leeds
Specjalność: stosowane układy dynamiczne
Pionier badań naukowych i wybitny specjalista w dziedzinie stosowanych układów dynamicznych, zwłaszcza w zakresie dynamiki układów nieliniowych. Od 1989 r. współpracuje z Katedrą Dynamiki Maszyn Wydziału Mechanicznego PŁ, przyczyniając się do rozwoju badań naukowych w Katedrze.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn, mechanika
Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej (1949 r.) i pracownik Politechniki Łódzkiej w latach 1947-50. Wybitny uczony w dziedzinie teorii konstrukcji oraz zastosowania teorii drgań i dynamiki w budowie maszyn. Posiada wielkie zasługi we współpracy z Wydziałami Politechniki Łódzkiej: Mechanicznym i Włókienniczym.
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Londyński
Specjalność: elektronika ciała stałego
Profesor elektroniki ciała stałego w Chelsea College Uniwersytetu Londyńskiego, a następnie profesor w Royal Holloway and Bedford New College Uniwersytetu Londyńskiego. Wybitny badacz w dziedzinie półprzewodników, przewodników jonowych oraz luminescencji ciał stałych. Współtwórca znanej w świecie szkoły naukowej badania dielektryków. Szczególną uwagę poświęcił badaniom dielektrycznym materii w zakresie bardzo niskich częstotliwości.
Zasłużony jako inicjator współpracy z różnymi ośrodkami naukowymi w Polsce, głównie z Politechniką Łódzką.
Wielki przyjaciel Łodzi, którego nazwisko związane jest z naszym miastem nie tylko przez cenną współpracę z Politechniką Łódzką, ale także przez Jego bliskiego krewnego - patrona znanego szpitala w Łodzi.
Kraj: Japonia
Uczelnia: Hokkaido University
Specjalność: polimery naturalne
Wniósł fundamentalny wkład do nauki światowej w poznanie bioaktywności i biokompatybilności chityny i chitozanu. Uczony szczególnie zasłużony w dziedzinie badań nad polimerami naturalnymi i wytwarzaniem włókien z tych polimerów, mających zastosowanie w medycynie. Przewodniczący Japońskiego Towarzystwa Chemicznego. Członek wielu towarzystw naukowych w świecie. Zasłużony dla rozwoju współpracy naukowej pomiędzy Uniwersytetem w Hokkaido i Politechniką Łódzką.
Kraj: Hiszpania
Uczelnia: Spanish Council for Scientific Research w Madrycie
Specjalność: włókiennictwo
Twórca hiszpańskiej szkoły zastosowań statystyki matematycznej w doświadczalnictwie włókienniczym, twórca analizy strukturalnej wyrobów tekstylnych. Założyciel Instytutu Technologii Chemicznej i Włókienniczej w Barcelonie. Członek zwyczajny Królewskiej Akademii Nauk i Sztuk w Barcelonie. Członek honorowy Textuile Institute.
Kraj: Polska
Uczelnia: Wojskowa Akademia Techniczna
Specjalność: fizyka i technologia kryształów i warstw
Autor wielu publikacji, patentów i dzieł naukowych z dziedziny fizyki i chemii stałych i ciekłych kryształów. Twórca warszawskiej szkoły fizyki, chemii i technologii kryształów. Wychowawca licznych kadr naukowych i inżynierskich. Inicjator szerokiej współpracy naukowej pomiędzy Wojskową Akademią Techniczną i Politechniką Łódzką.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: mechaniczna technologia włókna
Wybitny uczony. Twórca szkoły włókienniczej inżynierii mechanicznej. Wieloletni dziekan Wydziału Włókienniczego Politechniki Łódzkiej. Organizator i wieloletni dyrektor Instytutu Mechanicznej Technologii Włókna Politechniki Łódzkiej. Wychowawca licznych kadr naukowych i inżynierskich Wydziału Włókienniczego. Autor znakomitych podręczników akademickich.
Doktor honoris causa Moskiewskiego Tekstylnego Instytutu. Współzałożyciel i członek zwyczajny Akademii Inżynierskiej w Polsce. Członek wielu towarzystw naukowych.
Laureat nagrody naukowej Miasta Łodzi. Wielce zasłużony dla społecznego ruchu inżynierów w Polsce. Wieloletni Prezes Stowarzyszenia Włókienników Polskich.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: mechaniczna technologia włókna, metrologia
Twórca łódzkiej szkoły naukowej struktury wyrobów włókienniczych i zastosowań metrologii włókienniczej. Autor wysoko cenionych monograficznych podręczników. Członek rzeczywisty Królewskiej Akademii Nauk i Sztuk w Barcelonie. Laureat nagrody naukowej miasta Łodzi. Kierownik Zakładu Metrologii (1967-70), zastępca dyrektora Instytutu Metrologii, Włókiennictwa i Odzieżownictwa (1981-88).
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: transport masy, niekonwencjonalne metody rozdzielania mieszanin
Twórca inżynierii chemicznej i procesowej w uczelni, wielce zasłużony dla rozwoju tej dziedziny w Polsce i powstania łódzkiej szkoły naukowej. Doktor honoris causa Uniwersytetu Strathclyde. Laureat nagrody naukowej miasta Łodzi. Organizator i kierownik Katedry Inżynierii Chemicznej (1950-70), dyrektor Instytutu Inżynierii Chemicznej i Procesowej (1970-87).
Dziekan Wydziału Chemii Spożywczej (1952-56, 1960-62). Prorektor (1962-68) i rektor (1968-75) Politechniki Łódzkiej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: teoria sterowania
Uznany autorytet w dziedzinie automatyki napędu elektrycznego, ze szczególnym uwzględnieniem sterowania optymalnego i adaptacyjnego. Twórca łódzkiej szkoły naukowej automatyki i teorii sterowania. Członek rzeczywisty PAN.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Paul Sabatier w Tuluzie. Laureat nagrody naukowej miasta Łodzi.
Twórca i kierownik Katedry Automatyki (1952-70), dyrektor Instytutu Automatyki (1970-88). Prodziekan (1956-59) i dziekan (1959-60) Wydziału Elektrycznego.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: chemia i fizyka polimerów
Autor fundamentalnych prac na temat struktury i właściwości polimerów. Twórca szkoły naukowej fizyki polimerów. Członek rzeczywisty PAN. Laureat nagrody im. Marii Skłodowskiej-Curie oraz nagrody naukowej miasta Łodzi. Organizator i kierownik Katedry Fizyki Wydziału Chemicznego (1958-70), dyrektor Instytutu Polimerów (1970-72), kierownik Zakładu Fizyki Polimerów (1970-95).
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: rachunki prawdopodobieństwa, statystyka matematyczna
Profesor matematyki, zasłużony dla Wydziału Włókienniczego oraz Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej. Wychowawca licznych kadr naukowych i inżynierskich Politechniki Łódzkiej. Autor znakomitych podręczników akademickich wydawanych w kraju i zagranicą.
Pionier nauczania metod statystycznych w uczelniach technicznych. Laureat nagrody im. Witolda Pogorzelskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Kierownik Katedry Matematyki Wydziału Chemicznego (1962-70). Prodziekan Wydziału Włókienniczego (1960-96).
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: chemia fizyczna i radiacyjna
Twórca łódzkiej szkoły naukowej chemii radiacyjnej. Autor znaczących publikacji i dzieł, szczególnie w dziedzinie chemii elektronu i chemii radiacyjnej niskich temperatur. Członek rzeczywisty PAN. Członek honorowy Royal Society of Edinburgh. Doktor honoris causa uniwersytetów: Strathclyde, Leeds, Deglistudi di Pavia. Laureat nagrody naukowej miasta Łodzi.
Organizator i kierownik Katedry Chemii Radiacyjnej (1962-70), twórca i wieloletni dyrektor Międzyresortowego Instytutu Techniki Radiacyjnej (1970-94).
Rektor Politechniki Łódzkiej (1981-87).
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: maszyny i urządzenia przepływowe
Twórca łódzkiej szkoły naukowej maszyn przepływowych. Zasłużony dla rozwoju badań eksperymentalnych i teorii maszyn przepływowych oraz współtwórca nowatorskich konstrukcji tych maszyn. Prekursor międzynarodowego układu jednostek miar SI w Polsce. Laureat nagrody naukowej miasta Łodzi.
Kierownik Katedry Cieplnych Maszyn Przepływowych (1955-70) i dyrektor Instytutu Maszyn Przepływowych (1970-91). Prodziekan (1962-64) i dziekan (1969-71) Wydziału Mechanicznego.
Kraj: Włochy
Uczelnia: Uniwersytet w Pawii
Specjalność: inżynieria biomedyczna
Profesor, doktor nauk. Rektor Uniwersytetu w Pawii. Doktor honoris causa Uniwersytetu Strathclyde. Członek międzynarodowych korporacji naukowych: New York Academy of Sciences, Barany Society, The European Brain and Behaviour Society. Zasłużony dla rozwoju automatyki. Pionier na polu bioinżynierii i teorii systemów zastosowanych w neurologii. Autor fundamentalnych prac w tych dziedzinach. Zasłużony dla rozwoju współpracy naukowej pomiędzy Uniwersytetem w Pawii a Politechniką Łódzką.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalność: teoria obwodów elektrycznych
Profesor zwyczajny. Doktor nauk technicznych. Wieloletni dziekan Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Wybitny uczony, autor fundamentalnych prac z teorii obwodów. Inicjator krajowych badań naukowych w dziedzinie teorii obwodów, sygnałów, układów i systemów elektronicznych. Członek wielu stowarzyszeń naukowych. Zasłużony dla polskiego środowiska akademickiego. Życzliwie wspierający rozwój elektroniki w Politechnice Łódzkiej.
Kraj: Francja
Uczelnia: Instytut Badań Stosowanych w Tuluzie
Specjalność: mikroelektronika
Profesor elektroniki w Narodowym Instytucie Badań Stosowanych (INSA) w Tuluzie, wieloletni dziekan Wydziału Nauk o Elektryczności w INSA w Tuluzie. Dyrektor Wydziału Mikrosystemów i Mikrostruktur w Laboratorium Automatyki i Architektury Systemów (LAAS Du CNRS). Kierownik Studium Doktoranckiego wszystkich wyższych uczelni w Tuluzie.
Członek Krajowego Komitetu Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). Przewodniczący Francuskiego Komitetu Mikroelektroniki. Wybitny uczony, szczególnie zasłużony w dziedzinie badań nad właściwościami półprzewodników i technologii przyrządów półprzewodnikowych. Zasłużony dla rozwoju współpracy naukowej pomiędzy ośrodkami naukowymi w Tuluzie a Politechniką Łódzką.
Kraj: Wielka Brytanii
Uczelnia: Queen`s University w Belfaście
Specjalność: inżynieria chemiczna i procesowa
Rektor Queen`s University w Belfaście. Nobilitowany tytułem szlacheckim, nadanym przez Jej Wysokość Królową Wielkiej Brytanii. Doktor honoris causa Uniwersytetów w Dublinie i Ulsterze. Wieloletni profesor Uniwersytetu w Strathclyde. Wieloletni prezes Brytyjskiego Stowarzyszenia Inżynierów Chemików. Członek: Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Edynburgu, Królewskiej Akademii Inżynierii, Królewskiego Towarzystwa Sztuki, Królewskiej Akademii Irlandii. Wiceprezes Stowarzyszenia Przemysłu Chemicznego. Członek Europejskiej Rady Rektorów. Przewodniczący Rektorów Irlandii. Założyciel i pierwszy przewodniczący Komitetu Inżynierii Procesowej. Wybitny uczony, szczególnie zasłużony w dziedzinie inżynierii reakcji chemicznych, ekonomiki procesów, optymalizacji oraz projektowania procesowego. Zasłużony dla rozwoju współpracy naukowej pomiędzy Uniwersytetem Strathclyde w Glasgow, Queen`s University w Belfaście a Politechniką Łódzką.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde
Specjalność: mikrobiologia
Rektor i wicekanclerz Uniwersytetu Strathclyde. Profesor mikrobiologii Uniwersytetu Nottingham. Członek Irlandzkiej Królewskiej Akademii Nauk, Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Edynburgu oraz Międzynarodowego Instytutu Biotechnologii. Wybitny uczony, wielce zasłużony w rozwijaniu badań nad toksynami chorobotwórczych bakterii i ich oddziaływaniem na organizmy zwierzęce.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: matematyka stosowana
Profesor Uniwersytetu Strathclyde. Wybitny specjalista w dziedzinie matematyki stosowanej. Jego prace z zakresu równań różniczkowych cząstkowych i całkowitych znalazły szerokie zastosowanie w najnowszych dziedzinach techniki. Członek wielu międzynarodowych stowarzyszeń naukowych. Położył duże zasługi przy współpracy Uniwersytetu Strathclyde z Politechniką Łódzką oraz w kształceniu młodej kadry Politechniki Łódzkiej.
Kraj: USA
Uczelnia: Uniwersytet Waszyngtona w St. Louis
Specjalność: chemia molekularna
Profesor biologii molekularnej i farmakologii Uniwersytetu Waszyngtona w St. Louis (USA). Uczony, który ma wielki wkład w rozwój chemii i biologii produktów naturalnych. Pionier modelowania molekularnego i grafiki komputerowej w chemii medycznej. Twórca i dyrektor Centrum Projektowania Molekularnego Uniwersytetu Waszyngtona. Zasłużony w rozwijaniu współpracy naukowej z Politechniką Łódzką i polskimi chemikami peptydowymi.
Kraj: Wielka Brytania.
Uczelnia: Uniwersytet Southampton
Specjalność: elektrotechnika
Profesor i wieloletni dziekan Wydziału Elektrotechniki Uniwersytetu Southampton (Wielka Brytania). Wybitny uczony w dziedzinie elektrodynamiki technicznej i maszyn elektrycznych, autor fundamentalnych prac i monografii z tej dziedziny. Wielce zasłużony przy współpracy naukowej i kształceniu młodej kadry Politechniki Łódzkiej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: mechanika gruntów i fundamentowanie
Profesor Politechniki Łódzkiej. Współtwórca i wieloletni dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej. Organizator i kierownik Katedry Mechaniki Gruntów i Fundamentowania, a następnie dyrektor Instytutu Inżynierii Komunalnej Politechniki Łódzkiej. Specjalista w zakresie geotechniki i budowli, wybitny znawca zagadnień fundamentowania.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska
Specjalność: technologia metali
Profesor Politechniki Warszawskiej. Do roku 1959 profesor Politechniki Łódzkiej. Organizator i kierownik Katedry Technologii Metali. W latach 1955-1956 dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej. Wybitny uczony w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn oraz autor fundamentalnych monografii w zakresie konstrukcji oraz produkcji odlewów.
Kraj: USA
Uczelnia: Nowojorski Uniwersytet Stanowy w Buffalo
Specjalność: rentgenograficzna analiza strukturalna
Profesor biofizyki i nauk informatycznych w Nowojorskim Uniwersytecie Stanowym w Buffalo. Laureat Nagrody Nobla za wybitne osiągnięcia w rozwoju metod bezpośrednich, które zrewolucjonizowały rentgenograficzną analizę strukturalną; autor fundamentalnych prac w tej dziedzinie. Wyróżniony sześcioma doktoratami honoris causa, nagrodą im. A.L. Pattersona i wieloma innymi nagrodami i medalami. Prezydent Medical Foundation of Buffalo (USA) i organizator Zakładu Biofizyki Matematycznej w tym instytucie. Szeroko współpracował z polskimi krystalografami i Politechniką Łódzką.
Kraj: Niemcy
Uczelnia: Rheinisch Westfälische Technische Hochschule Aachen
Specjalność: maszyny przepływowe
Profesor Reńsko Westfalskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Aachen, dyrektor Instytutu Napędów Strumieniowych i Roboczych Maszyn Wirnikowych. Wybitny uczony w dziedzinie teorii i badań eksperymentalnych maszyn przepływowych, szczególnie przepływów trójwymiarowych i zjawisk niestacjonarnych.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: Academic Registrar
Academic Registrar Uniwersytetu Strathclyde. Wybitnie zasłużony na polu krzewienia przyjaźni polsko-szkockiej oraz kultury polskiej w Wielkiej Brytanii, a w szczególności w rozwoju współpracy między Politechniką Łódzką i Uniwersytetem Strathclyde w Glasgow.
Kraj: Niemcy
Uczelnia: Rheinisch Westfälische Technische Hochschule Aachen
Specjalność: technologia włókiennicza
Rektor Reńsko Westfalskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Aachen, dyrektor Instytutu Włókiennictwa. Wybitny uczony o autorytecie międzynarodowym w dziedzinie techniki i technologii włókienniczej. Ma znaczące zasługi we współpracy RWTH z Politechniką Łódzką.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Royal Military College of Science
Specjalność: chemia radiacyjna polimerów
Profesor Królewskiej Akademii Wojskowej w Swindow. Wybitny uczony brytyjski. Jeden z twórców chemii radiacyjnej polimerów i techniki radiacyjnej. Ma wybitne zasługi w nawiązaniu i rozwoju współpracy Politechniki Łódzkiej z brytyjskimi ośrodkami naukowymi.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka.
Specjalność: mikrobiologia.
Profesor Politechniki Łódzkiej. Twórca i wieloletni kierownik Katedry Mikrobiologii Technicznej. Współorganizator Wydziału Chemii Spożywczej. Wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: budownictwo żelbetowe
Profesor Politechniki Łódzkiej do 1969 roku. Twórca i organizator, a w latach 1956-1959 dziekan, Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej. Wybitny specjalista w zakresie technologii betonu oraz mechaniki betonowych ustrojów hiperstatycznych. Współtwórca monumentalnego dzieła (20 tomów) Budownictwo Betonowe.
Kraj: Francja
Uczelnia: Uniwersytet Górnej Alzacji
Specjalność: fizykochemia i technologia elastomerów
Profesor i rektor Uniwersytetu Górnej Alzacji. Wybitny fizykochemik, szczególnie zasłużony dla rozwoju technologii polimerów. Członek licznych międzynarodowych organizacji naukowych z dziedziny chemii.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: biologia
Organizator i wieloletni profesor w Katedrze Biologii Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Wybitny uczony w dziedzinie biotechnologii. Zasłużony w rozwijaniu badań w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Ma ogromne zasługi w dziele współpracy Politechniki Łódzkiej z Uniwersytetem Strathclyde.
Kraj: Polska
Uczelnia: Uniwersytet M. Skłodowskiej-Curie w Lublinie
Specjalność: chromatografia
Profesor Uniwersytetu im. M. Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Wybitny specjalista w dziedzinie chromatografii, twórca szkoły naukowej w tej dziedzinie. Prowadził także badania nad zastosowaniem światłowodów.
Kraj: Polska
Uczelnia: Instytut Podstawowych Problemów Techniki
Specjalność: mechanika kompozytów
Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Instytutu Mechaniki UW. W latach 1964-1966 profesor Politechniki Łódzkiej i kierownik Katedry Mechaniki Budowli. Uczony o uznanym autorytecie międzynarodowym, specjalista w dziedzinie mechaniki ciała stałego. Członek założyciel International Society for the Interaction Mathematics and Mechanics. Współpracujący naukowo z Politechniką Łódzką, położył znaczne zasługi w kształceniu kadry naukowej na Wydziale Budownictwa i Architektury.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: elektrotechnika
Profesor Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Organizator rozwoju współpracy naukowej między Uniwersytetem Strathclyde a Politechniką Łódzką oraz współpracy tych dwóch uczelni z Uniwersytetem w Pawii (Włochy). Wybitny specjalista w dziedzinie elektrotechniki, w szczególności w zakresie wyładowań elektrycznych w gazach i ich zastosowań w technice wysokich napięć.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalność: termodynamika
Profesor Politechniki Warszawskiej, członek PAN. Ukończył Politechnikę Łódzką i w niej rozpoczął pracę dydaktyczną i naukową. Jest współtwórcą polskiej szkoły termodynamiki. Wieloletni przewodniczący Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN, współpracujący z kilkoma wydziałami Politechniki Łódzkiej.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Polska Akademia Nauk.
Specjalność: chemia organiczna.
Profesor Politechniki Łódzkiej. Dziekan Wydziału Chemicznego w latach 1966-1970. Od 1945 roku związany z Katedrą Chemii Organicznej Politechniki Łódzkiej. Członek rzeczywisty PAN, twórca Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi. Wybitny uczony, chemik organik o dużych zasługach dla rozwoju polskiej chemii.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet w Swansea
Specjalność: inżynieria chemiczna
Profesor i wieloletni dziekan Wydziału Inżynierii Chemicznej w University College of Swansea w Wielkiej Brytanii. Wybitny uczony o światowym autorytecie w dziedzinie fluidyzacji oraz przepływów dwufazowych, szczególnie w zakresie przepływów: płyn nienewtonowski - gaz. Miał znaczący wkład w rozwój współpracy naukowej między ośrodkami inżynierii chemicznej w Politechnice Łódzkiej i w University College of Swansea.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Moskiewski Instytut Włókienniczy
Specjalność: maszyny włókiennicze
Profesor i rektor Moskiewskiego Instytutu Włókienniczego. Zasłużony dla rozwoju współpracy pomiędzy Moskiewskim Instytutem Włókienniczym a Politechniką Łódzką. Wybitny specjalista w zakresie dynamiki maszyn włókienniczych.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska
Specjalność: turbiny parowe
Profesor Politechniki Warszawskiej. W latach 1945-1955 profesor Politechniki Łódzkiej. Twórca i kierownik Katedry Turbin Parowych. W latach 1948-1952 dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej. Wybitny specjalista w zakresie budowy turbin parowych.
Kraj: Polska
Uczelnia: Uniwersytet Łódzki
Specjalność: matematyka
Profesor Uniwersytetu Łódzkiego i Politechniki Łódzkiej. Kierownik Katedry Matematyki na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Wybitny matematyk, specjalista w zakresie metod wariacyjnych funkcji zespolonych.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: elektrochemia
Profesor, wieloletni wicekanclerz i pryncypał Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Wybitny brytyjski specjalista w dziedzinie elektrochemii i chemii fizycznej. Przyczynił się do rozwinięcia współpracy naukowej Politechniki Łódzkiej z kierowaną przez siebie uczelnią.
Kraj: Polska
Uczelnia: Instytut Elektrotechniki w Warszawie
Specjalność: elektrotechnika
Wybitny uczony w dziedzinie techniki wysokich napięć. Twórca i organizator Instytutu Elektrotechniki w Warszawie. Z Politechniką Łódzką był związany w pierwszych latach jej istnienia przy organizowaniu Zakładu Wysokich Napięć.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: maszyny elektryczne
Profesor Politechniki Łódzkiej. Współorganizator Wydziału Elektrycznego PŁ. Twórca polskiej szkoły naukowej w dziedzinie transformatorów energetycznych. Zorganizował i przez 26 lat kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów Politechniki Łódzkiej. Inicjator i współtwórca polskiego przemysłu transformatorowego.
Kraj: Polska
Uczelnia: Uniwersytet Warszawski
Specjalność: fizyka ciała stałego, mechanika
Profesor Politechniki Gdańskiej. Członek rzeczywisty PAN. Wybitny uczony o autorytecie światowym w dziedzinie mechaniki ciała stałego. Doktor honoris causa wielu uczelni krajowych i zagranicznych. Twórca polskiej szkoły naukowej w dziedzinie mechaniki budowli i teorii sprężystości. Znany także jako konstruktor budowlany; wiele obiektów zostało zbudowanych wg jego projektów, m.in. Hala Sportowa w Łodzi.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: elektrotechnika
Profesor i członek Rady Zarządzającej Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Przewodniczący Rady ds. Elektryczności Anglii i Walii. Wybitny działacz gospodarczy w dziedzinie systemów elektroenergetycznych. Wiceprezes UNIPEDE (Międzynarodowej Unii Producentów i Dystrybutorów Energii Elektrycznej). Zasłużył się znacząco dla rozwoju współpracy naukowej Politechniki Łódzkiej z Uniwersytetem Strathclyde w Glasgow.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: chemia fizyczna
Wybitny uczony w dziedzinie fizykochemii polimerów. Członek Szkockiego Komitetu Nauki, Szkockiego Komitetu Chemii, Szkockiej Komisji Edukacji oraz wielu międzynarodowych organizacji naukowych. Profesor i wieloletni wicepryncypał Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Przyczynił się do ożywienia współpracy z Polską, w szczególności z Politechniką Łódzką i Instytutem Badań Makromolekularnych PAN w Łodzi.
Kraj: Francja
Uczelnia: Uniwersytet Louis Pasteura
Specjalność: chemia makromolekularna
Profesor Uniwersytetu w Strasburgu i dyrektor Centrum Badań Makromolekularnych CNRS w Strasburgu, wieloletni przewodniczący Oddziału Chemii Makromolekularnej IUPAC. Wybitny uczony w dziedzinie chemii makromolekularnej. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Uppsali i w Aberdeen.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow
Specjalność: fizykochemia
Pryncypał i wicekanclerz Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Inicjator i wieloletni opiekun współpracy naukowej pomiędzy Uniwersytetem Strathclyde i Politechniką Łódzką. Członek Brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego. Wybitny fizykochemik specjalizujący się w zakresie chemii radiacyjnej, promieniowania elektromagnetycznego oraz nauk nuklearnych. W czasie II Wojny Światowej brał udział w opracowaniu układów do konstrukcji pocisków przeznaczonych do niszczenia rakiet V1 i V2, wykrywania łodzi podwodnych oraz lokalizacji celów naziemnych.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Moskiewski Instytut Włókienniczy
Specjalność: materiałoznawstwo włókiennicze
Profesor i wieloletni rektor Moskiewskiego Instytutu Włókienniczego. Specjalista w zakresie materiałoznawstwa włókienniczego.
Kraj: Wielka Brytania
Uczelnia: Uniwersytet w Cambridge, Uniwersytet w Leeds, Uniwersytet w Nottingham
Specjalność: chemia fizyczna, chemia radiacyjna
Wybitny specjalista w dziedzinie chemii fizycznej i radiacyjnej. Pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Nottingham oraz dyrektora Ośrodka Badań Radiacyjnych w Cookridge pod Leeds. Uczestniczył w pracach brytyjskich rządowych komisji zajmujących się nauką.
Kraj: Czechy
Uczelnia: Politechnika w Pradze
Specjalność: elektrotechnika
Członek rzeczywisty Czechosłowackiej Akademii Nauk, specjalista w dziedzinie maszyn elektrycznych i transformatorów. Znaczący wkład do nauki światowej wniosły jego prace z dziedziny problematyki przepięciowej w transformatorach.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska
Specjalność: radiotechnika
W roku 1945 był pierwszym dziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej. Twórca polskiej szkoły naukowej w zakresie radiotechniki. Jego prace, które weszły do nauki światowej, dotyczyły badań w dziedzinie generacji i stabilizacji drgań elektromagnetycznych oraz techniki wysokiej próżni. Profesor Politechniki Warszawskiej. Członek PAN i wielu zagranicznych akademii nauk. Doktor honoris causa wielu uczelni krajowych i zagranicznych. Położył wielkie zasługi w polskim ruchu oporu przy rozpoznaniu układów sterujących rakiety V2.
Kraj: Rosja
Uczelnia: Moskiewski Technologiczny Instytut Przemysłu Spożywczego
Specjalność: przemysł cukrowniczy
Profesor Moskiewskiego Technologicznego Instytutu Przemysłu Spożywczego. Wybitny specjalista w zakresie przemysłu cukrowniczego. Jago prace naukowe dotyczą zastosowania fizykochemicznych teorii w technologii przemysłu cukrowniczego.
Kraj: ZSRR.
Uczelnia: Akademia Nauk ZSRR.
Specjalność: teoria mechanizmów i maszyn.
Członek rzeczywisty Akademii Nauk ZSRR. Specjalista w dziedzinie teorii mechanizmów i maszyn. Twórca ogólnie przyjętej klasyfikacji mechanizmów.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska
Specjalność: matematyka
Współtwórca Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej oraz twórca i kierownik Katedry Matematyki na tym wydziale w latach 1945-1947. Wybitny matematyk, specjalista w dziedzinie równań całkowych i różniczkowych cząstkowych. Profesor Politechniki Warszawskiej i Wojskowej Akademii Technicznej.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Warszawska
Specjalność: chemia fizyczna
Wybitny, o sławie międzynarodowej, specjalista w dziedzinie chemii fizycznej. Profesor Politechniki Warszawskiej, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu w Pittsburgu. Członek Polskiej Akademii Umiejętności i PAN. Jeden z twórców współczesnej termochemii. Doktor honoris causa wielu uczelni polskich i zagranicznych. W latach 1935-1939 był Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka
Specjalność: chemia organiczna
Współorganizator Politechniki Łódzkiej od 1945 roku. Jej rektor w latach 1948-1952. Twórca i wieloletni kierownik Katedry Chemii Organicznej PŁ. Wybitny specjalista w dziedzinie chemii produktów naturalnych i syntezy organicznej. W okresie przedwojennym związany z Uniwersytetem im. S. Batorego w Wilnie i Uniwersytetem Warszawskim. Członek PAN.
Kraj: Polska
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska
Specjalność: termodynamika techniczna
Twórca i pierwszy rektor Politechniki Łódzkiej w latach 1945-1948. Profesor Politechniki Warszawskiej, do której powrócił w 1948 roku. Członek rzeczywisty PAN. Wybitny specjalista w zakresie termodynamiki technicznej i techniki cieplnej. W pierwszym okresie działalności naukowej związany był z Politechniką Lwowską.