|
|
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska.
Specjalność: termodynamika techniczna.
Twórca i pierwszy rektor Politechniki Łódzkiej w latach 1945-1948. Profesor Politechniki Warszawskiej, do której powrócił w 1948 roku. Członek rzeczywisty PAN. Wybitny specjalista w zakresie termodynamiki technicznej i techniki cieplnej. W pierwszym okresie działalności naukowej związany był z Politechniką Lwowską.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka.
Specjalność: chemia organiczna.
Współorganizator Politechniki Łódzkiej od 1945 roku. Jej rektor w latach 1948-1952. Twórca i wieloletni kierownik Katedry Chemii Organicznej PŁ. Wybitny specjalista w dziedzinie chemii produktów naturalnych i syntezy organicznej. W okresie przedwojennym związany z Uniwersytetem im. S. Batorego w Wilnie i Uniwersytetem Warszawskim. Członek PAN.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Warszawska.
Specjalność: chemia fizyczna.
Wybitny, o sławie międzynarodowej, specjalista w dziedzinie chemii fizycznej. Profesor Politechniki Warszawskiej, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu w Pittsburgu. Członek Polskiej Akademii Umiejętności i PAN. Jeden z twórców współczesnej termochemii. Doktor honoris causa wielu uczelni polskich i zagranicznych. W latach 1935-1939 był Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska.
Specjalność: matematyka.
Współtwórca Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej oraz twórca i kierownik Katedry Matematyki na tym wydziale w latach 1945-1947. Wybitny matematyk, specjalista w dziedzinie równań całkowych i różniczkowych cząstkowych. Profesor Politechniki Warszawskiej i Wojskowej Akademii Technicznej.
Kraj: ZSRR.
Uczelnia: Akademia Nauk ZSRR.
Specjalność: teoria mechanizmów i maszyn.
Członek rzeczywisty Akademii Nauk ZSRR. Specjalista w dziedzinie teorii mechanizmów i maszyn. Twórca ogólnie przyjętej klasyfikacji mechanizmów.
Kraj: ZSRR.
Uczelnia: Moskiewski Technologiczny Instytut Przemysłu Spożywczego.
Specjalność: przemysł cukrowniczy.
Profesor Moskiewskiego Technologicznego Instytutu Przemysłu Spożywczego. Wybitny specjalista w zakresie przemysłu cukrowniczego. Jago prace naukowe dotyczą zastosowania fizykochemicznych teorii w technologii przemysłu cukrowniczego.
Kraj: Polska.
Uczelnia: Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska.
Specjalność: radiotechnika.
W roku 1945 był pierwszym dziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej. Twórca polskiej szkoły naukowej w zakresie radiotechniki. Jego prace, które weszły do nauki światowej, dotyczyły badań w dziedzinie generacji i stabilizacji drgań elektromagnetycznych oraz techniki wysokiej próżni. Profesor Politechniki Warszawskiej. Członek PAN i wielu zagranicznych akademii nauk. Doktor honoris causa wielu uczelni krajowych i zagranicznych. Położył wielkie zasługi w polskim ruchu oporu przy rozpoznaniu układów sterujących rakiety V2.
Kraj: Czechosłowacja.
Uczelnia: Politechnika w Pradze.
Specjalność: elektrotechnika.
Członek rzeczywisty Czechosłowackiej Akademii Nauk, specjalista w dziedzinie maszyn elektrycznych i transformatorów. Znaczący wkład do nauki światowej wniosły jego prace z dziedziny problematyki przepięciowej w transformatorach.
Kraj: Wielka Brytania.
Uczelnia: Uniwersytet w Cambridge, Uniwersytet w Leeds, Uniwersytet w Nottingham.
Specjalność: chemia fizyczna, chemia radiacyjna.
Wybitny specjalista w dziedzinie chemii fizycznej i radiacyjnej. Pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Nottingham oraz dyrektora Ośrodka Badań Radiacyjnych w Cookridge pod Leeds. Uczestniczył w pracach brytyjskich rządowych komisji zajmujących się nauką.
Kraj: ZSRR.
Uczelnia: Moskiewski Instytut Włókienniczy.
Specjalność: materiałoznawstwo włókiennicze.
Profesor i wieloletni rektor Moskiewskiego Instytutu Włókienniczego. Specjalista w zakresie materiałoznawstwa włókienniczego.
Kraj: Wielka Brytania.
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow.
Specjalność: fizykochemia.
Pryncypał i wicekanclerz Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Inicjator i wieloletni opiekun współpracy naukowej pomiędzy Uniwersytetem Strathclyde i Politechniką Łódzką. Członek Brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego. Wybitny fizykochemik specjalizujący się w zakresie chemii radiacyjnej, promieniowania elektromagnetycznego oraz nauk nuklearnych. W czasie II Wojny Światowej brał udział w opracowaniu układów do konstrukcji pocisków przeznaczonych do niszczenia rakiet V1 i V2, wykrywania łodzi podwodnych oraz lokalizacji celów naziemnych.
Kraj: Francja.
Uczelnia: Uniwersytet Louis Pasteura.
Specjalność: chemia makromolekularna.
Profesor Uniwersytetu w Strasburgu i dyrektor Centrum Badań Makromolekularnych CNRS w Strasburgu, wieloletni przewodniczący Oddziału Chemii Makromolekularnej IUPAC. Wybitny uczony w dziedzinie chemii makromolekularnej. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Uppsali i w Aberdeen.
Kraj: Wielka Brytania.
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow.
Specjalność: chemia fizyczna.
Wybitny uczony w dziedzinie fizykochemii polimerów. Członek Szkockiego Komitetu Nauki, Szkockiego Komitetu Chemii, Szkockiej Komisji Edukacji oraz wielu międzynarodowych organizacji naukowych. Profesor i wieloletni wicepryncypał Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Przyczynił się do ożywienia współpracy z Polską, w szczególności z Politechniką Łódzką i Instytutem Badań Makromolekularnych PAN w Łodzi.
Kraj: Wielka Brytania.
Uczelnia: Uniwersytet Strathclyde w Glasgow.
Specjalność: elektrotechnika.
Profesor i członek Rady Zarządzającej Uniwersytetu Strathclyde w Glasgow. Przewodniczący Rady ds. Elektryczności Anglii i Walii. Wybitny działacz gospodarczy w dziedzinie systemów elektroenergetycznych. Wiceprezes UNIPEDE (Międzynarodowej Unii Producentów i Dystrybutorów Energii Elektrycznej). Zasłużył się znacząco dla rozwoju współpracy naukowej Politechniki Łódzkiej z Uniwersytetem Strathclyde w Glasgow.