Władze Politechniki Łódzkiej kadencja 2020-2024

Krzysztof Jóźwik ukończył studia na Wydziale Mechanicznym PŁ w 1987 r., uzyskując dyplom z wyróżnieniem w specjalności  samochody i ciągniki. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Maszyn Przepływowych na stanowisku konstruktora stażysty. Awansował, sięgając coraz wyższych stanowisk, najpierw w grupie inżynieryjno-technicznej, a od 1989 roku w grupie naukowo-dydaktycznej. W 1998 r. obronił rozprawę doktorską "Badania turbiny zespołu ładującego silnik tłokowy w warunkach stacjonarnego i niestacjonarnego zasilania” na Wydziale Mechanicznym PŁ. W 2006 r. odbyło się kolokwium habilitacyjne, na którym przedstawił monografię „Mechaniczna uchylna dyskowa zastawka serca z warstwą nanokrystalicznego diamentu”.

Uzyskanie habilitacji wzmocniło działania grupy młodych naukowców, którymi się opiekował dr hab. inż. Krzysztof Jóźwik. Zespół realizował dużo prac dla przemysłu (Dresser-Rand, Faurecia, PSA Citroen&Peugeot, Eurocopter –później Airbus Helicopters), w tym obliczenia i konstrukcję napędu śmigłowego dla najszybszego na świecie helikoptera X3. Jednocześnie rozwijane były metody badań numerycznych dla przepływów krwi.

W latach 2008-2012 był kierownikiem zadania „Opracowanie mechanicznych zastawek serca oraz układu zasilania powietrza dla sterownika pneumatycznych komór wspomagania serca” w strategicznym projekcie „Polskie sztuczne serce”. Doświadczenia zebrane w trakcie badań nad przepływami krwi pozwoliły na przygotowanie monografii zatytułowanej „Modelling of Blood Flows”wydanej w 2013 r., a także rozdziałów w cyklu monografii podsumowujących projekt strategiczny „Polskie Sztuczne Serce”. W 2014 r. uzyskał nominację profesorską w obszarze nauk technicznych.

Prof. Krzysztof Jóźwik w latach 2002-2008 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich na Wydziale Mechanicznym, przez dwie kadencje. W latach 2006 - 2012 był profesorem wizytującym w Coventry University. W 2007 r. został powołany do Zarządu Łódzkiego Regionalnego Parku Naukowo-Technologicznego Sp. z o.o. jako członek Zarządu. Sprawował tę funkcję przez 10 lat. Od 2007 r. jest dyrektorem Instytutu Maszyn Przepływowych PŁ. W latach 2008-2012 był prorektorem ds. kształcenia. W 2009 r. został powołany jako External Examiner w Cranfield University i piastuję tę funkcję nadal. Od stycznia 2020 r. pełnił obowiązki prorektora ds. kształcenia, a od marca kierował Sztabem Antykryzysowym PŁ, w związku z pandemią koronawirusa SARS-CoV-2. Od września 2020 r. pełni funkcję Rektora PŁ.

Paweł Strumiłło ukończył studia w 1983 r. na Wydziale Elektrycznym PŁ (obecnie Wydział Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki i Automatyki) i uzyskał dyplom magistra inżyniera w specjalności aparatura elektroniczna. Doktorat obronił na Uniwersytecie Strathclyde w Wielkiej Brytanii w roku 1993, gdzie przebywał m.in. na stypendium naukowym programu europejskiego Copernicus. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w dyscyplinie elektronika w roku 2003, a w roku 2013 nadano mu tytuł profesora.

W Politechnice Łódzkiej pracuje od 1983 r. kolejno na stanowiskach: technika, asystenta, adiunkta i profesora. W latach 2005-2015 kierował Zakładem Elektroniki Medycznej, od roku 2015 pełni funkcje dyrektora Instytutu Elektroniki.  Od września 2020 r.  jest prorektorem ds. rozwoju.

Prof. Paweł Strumiłło opublikował ponad 90 prac naukowych i trzy książki na temat analizy sygnałów i obrazów biomedycznych, inteligencji obliczeniowej i systemów interakcji człowiek-komputer. Jego zainteresowania naukowe w ostatnich latach koncentrują się na elektronicznych systemach wspomagania osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi. W tej tematyce, w roku 2013, zorganizował International Conference on Auditory Display, która odbyła się pierwszy raz w Polsce. Obecnie jest redaktorem specjalnych sekcji „Medical Applications of Sensor Systems and Devices” w czasopiśmie Sensors oraz „Biolectronics” w czasopiśmie Electronics.

Jego prace są cytowane ponad 800 razy (h=17). Był promotorem dziewięciu prac doktorskich. Prowadził 8 projektów badawczych, a w ostatnich latach wraz ze współpracownikami opracował nagradzane systemy dla osób z niepełnosprawnościami, m.in. system wspomagania osób niewidomych wyróżniony przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości w roku 2013 i wdrożony z Orange Labs.

Był członkiem komitetu zarządzającego projektu Europejskiego Horyzont 2020, w ramach którego opracowano urządzenia asystujące dla niewidomych (2015-2017). Jest członkiem w stopniu Senior Member IEEE i członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Obecnie uczestniczy w europejskim programie COST (CA 18110) i jest członkiem Komitetu Sterującego.

Łukasz Albrecht jest absolwentem Wydziału Chemicznego. Studia w zakresie chemii związków biologicznie ważnych ukończył w 2004 roku. Pracę doktorską obronioną pięć lat później wyróżniono Nagrodą Prezesa Rady Ministrów oraz Nagrodą firmy Sigma-Aldrich i Polskiego Towarzystwa Chemicznego. W 2015 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych, a tytuł profesora cztery lata później. Staż podoktorski odbył, jako stypendysta programu  Kolumb Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, w zespole badawczym prof. Karla Ankera Jørgensena w duńskim Aarhus University.

Po ponad trzech latach, w roku 2013, powrócił do Instytutu Chemii Organicznej PŁ. Grant uzyskany z NCBiR w ramach programu Lider pozwolił na stworzenie nowego zespołu badawczego zajmującego się tematyką katalizy asymetrycznej z wykorzystaniem chiralnych katalizatorów organicznych.

Jest współautorem ponad 90 publikacji w czasopismach z listy JCR i kilku rozdziałów w książkach (parametry bibliometryczne: indeks h= 26, jego prace były cytowane ponad 3300 razy). W latach 2017-2019 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytut Chemii Organicznej PŁ ds. naukowych, a od 2019  r. jest przewodniczący Rady ds. Stopni Naukowych w dyscyplinach nauki chemiczne, inżynieria chemiczna, technologia żywności i żywienia od 2019 roku. Kierował 7 grantami badawczymi finansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki (Opus, Sonata Bis, Sheng), Fundację na rzecz Nauki Polskiej (Homing Plus) oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (Lider).

Od 2019 roku jest członkiem Rady Naukowej Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi. Jest promotorem dwóch zakończonych oraz sześciu otwartych przewodów doktorskich. Za swoją działalność naukową był wielokrotnie nagradzany. Jest laureatem Nagrody Naukowej im. Włodzimierza Kołosa III Wydziału Polskiej Akademii Nauk, Medalu Młodego Uczonego Politechniki Warszawskiej, Nagrody Naukowej Fundacji Wspierania Młodych Naukowców im. Mieczysława Mąkoszy oraz Nagrody za wybitne osiągnięcia przyczyniające się do rozwoju nauki dla młodych uczonych pracujących na terenie województwa łódzkiego. Otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Wybitnych młodych naukowców. Był także finalistą XIV edycji Nagród Naukowych Polityki.

Prowadzone przez prof. Łukasza Albrechta badania są związane z jednym z najważniejszych obecnie nurtów współczesnej chemii organicznej, czyli katalizą asymetryczną. Dotyczą syntezy i wykorzystania katalizatorów o ścisłe  zdefiniowanej budowie przestrzennej. Jego zespół zajmuje się ich projektowaniem, modyfikacją i wykorzystaniem w syntezie związków biologicznie ważnych. Opracowywane rozwiązania mogą posłużyć jako innowacyjne narzędzia do przygotowywania nowych leków, pestycydów i innych związków organicznych o dużym znaczeniu utylitarnym.

Andrzej Romanowski ukończył studia w 2002 r. na Wydziale Elektrotechniki i Elektroniki (EEIA) Politechniki Łódzkiej, na kierunku elektronika i telekomunikacja i uzyskał dyplom w specjalności Telecommunications and Computer Science prowadzonej w języku angielskim w ramach Centrum Kształcenia Międzynarodowego (International Faculty of Engineering). Następnie tworzył innowacyjne usługi oraz multimedialne produkty dla branży teleinformatycznej, a równolegle rozpoczął studia doktoranckie.

Doktorat na Wydziale Elektrotechniki i Elektroniki, Informatyki i Automatyki PŁ obronił z wyróżnieniem w dyscyplinie Informatyka w 2008 roku. Praca doktorska, częściowo realizowana w ramach staży naukowych w Leeds University oraz University of Manchester w Anglii, dotyczyła opracowania algorytmów stochastycznego przetwarzania danych pochodzących z tomografii procesowej i została zrealizowana pod opieką prof. Dominika Sankowskiego. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2019 r. w Politechnice Częstochowskiej w dyscyplinie Informatyka techniczna i telekomunikacja. Habilitacja dotyczyła m.in. algorytmów kontekstowego przetwarzania danych oraz wykorzystania crowdsourcingu do analizy pomiarowych danych przemysłowych. W latach 2016-2020 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich  na Wydziale EEIA PŁ.

Obecne zainteresowania naukowe dotyczą obszaru interakcji człowiek-komputer w różnych aspektach życia codziennego, opieki zdrowotnej, aktywności fizycznej i zastosowaniach przemysłowych. Jest współtwórcą unikalnego w Europie Środkowej programu studiów magisterskich Human-Computer Interaction. W tym zakresie prowadzi szeroką współpracę naukową i edukacyjną z badaczami z Utrecht University, LMU Munich, Chalmers University of Technology, Harvard University, National University of Singapore. Jest współautorem ponad 100 publikacji naukowych, indeks h= 14, zdobywał także liczne laury na międzynarodowych forach innowacji.

Brał udział w 13 projektach badawczych i rozwojowych finansowanych w kraju przez MNiSW, NCBiR, FBW, czy też w ramach UE, Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz brytyjskiego EPSRC. Najnowszy projekt, jakim kieruje dotyczy opracowania innowacyjnego w skali światowej oprogramowania dla potrzeb informatyki śledczej. Przez szereg lat pełnił funkcję prezesa i członka Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Informatycznego, a także Association for Computing Machinery i ACM SIGCHI Poland Chapter. Dwukrotnie był stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Wybitnych Młodych Naukowców. W 2018 roku otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Andrzej Romanowski jest ambasadorem kształcenia zorientowanego na studenta, opartego na projektach i podejściu problemowym oraz aktywnych metod uczenia się. Jest jednym z pionierów wdrażania Problem Based Learning oraz Design Thinking w PŁ, a także jednym ze współautorów obecnie wdrażanej koncepcji metod kształcenia odwróconego, tzw. Flipped Education w Politechnice Łódzkiej.

Witold Pawłowski ukończył studia na Wydziale Mechanicznym PŁ w 1990 r., a 1991 r. rozpoczął pracę w Instytucie Obrabiarek i Technologii Budowy Maszyn na stanowisku asystenta. W 1999 r. z wyróżnieniem obronił pracę doktorska i objął stanowisko adiunkta. Stopień doktora habilitowanego uzyskał  również na  Wydziale Mechanicznym PŁ w roku 2011. 0d 2016 r. jest  zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego, a od roku 2019 – profesora uczelni. W latach 2008 - 2012 był prodziekanem ds. studiów niestacjonarnych i doktoranckich Wydziału Mechanicznego.

Od roku 2016 jest prorektorem ds. studenckich. W czasie pełnienia tej funkcji był koordynatorem wprowadzania zmian w przepisach dotyczących spraw studenckich w związku z wejściem w życie Ustawy 2.0 - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Był inicjatorem opracowania i wprowadzenia nowego Regulaminu Studiów na PŁ.

Zainteresowania naukowe dra hab. inż. Witolda Pawłowskiego dotyczą konstrukcji i eksploatacji maszyn technologicznych, a w szczególności dynamika obrabiarek i procesu skrawania. Głównym efektem tych prac jest opracowanie oryginalnej metody szlifowania wibracyjnego, która stała się tematem jego rozprawy habilitacyjnej.

Dorobek naukowy dra hab. inż. Witolda Pawłowskiego został opublikowany w ponad 60 artykułach w tym 12 z listy Journal Citation Reports, jednej monografii, dwóch rozdziałach w monografiach oraz kilkudziesięciu komunikatach, prezentacjach i wystąpieniach na seminariach, konferencjach krajowych  i międzynarodowych. Jest współautorem dwóch patentów oraz trzech zgłoszeń patentowych. Brał udział w realizacji dwunastu projektów badawczych, m.in. przy badaniach elektrowrzecion szlifierskich, diagnozowaniu luzów w robotach przemysłowych, konstrukcji polskiego robota kardiochirurgicznego RobIn Heart, opracowywaniu metody szlifowania wibracyjnego. Był realizatorem dwóch projektów europejskich, a obecnie jest kierownikiem projektu finansowanego z Programu Inteligentny Rozwój Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej.

W latach 2007-2019 był członkiem Sekcji Dynamiki Układów Komitetu Mechaniki Polskiej Akademii Nauk. Należy do Towarzystwa Naukowego Obrabiarek i Narzędzi oraz do Sekcji Sterowania i Napędów przy Stowarzyszeniu Inżynierów  i Techników Mechaników Polskich. Jest również członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz Kolegium Redakcyjnego miesięcznika naukowo-technicznego MECHANIK.