Pozanaukowe pasje naukowców PŁ: prof. Jan Krysiński

Pierwszym bohaterem nowego cyklu "Pozanaukowe pasje naukowców PŁ" jest profesor Jan Krysiński, wieloletni rektor Politechniki Łódzkiej (1990-1996 i 2002-2008) i dyrektor Instytutu Maszyn Przepływowych.

Jest absolwentem Wydziału Mechanicznego PŁ, specjalistą w zakresie turbin, łożysk gazowych i energii odnawialnej. Twórcą Centrum Kształcenia Międzynarodowego (1992 r.), dla którego internacjonalizacja stała się jednym z priorytetów programu działania uczelni. Profesor jest również pomysłodawcą cyklu koncertów "Muzyka na Politechnice". Jego pasją jest tworzenie czegoś nowego.

Pasja oznacza zamiłowanie do robienia czegoś co sprawia nam radość, daje energię i poczucie spełnienia. Co jest pasją Pana Profesora?

Moją pasją jest tworzenie czegoś nowego, nadzwyczajnego, wyprzedzającego czas i niezgodnego z utartymi zwyczajami. Niektóre przykłady z czasów mojego rektorowania to utworzenie 12 lat przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej studiów w języku angielskim i francuskim, utworzenie liceum, które obecnie jest najlepsze w regionie łódzkim, wprowadzenie koncertów z cyklu „Muzyka na Politechnice”, trwających już 28 lat. Dla mnie pasja jest motorem do działania. Daje mi olbrzymią satysfakcję z życia. To ona powoduje, że budzę się rano pełen zapału i optymizmu.

Pasja jest ciągłym procesem działania. Jak to wygląda w przypadku Pana Profesora. Pamięta Pan, jakie pasje towarzyszyły Panu w młodości?

Zaczęło się w liceum od sportu, później matematyka stała się moją pasją, którą realizowałem w kółku matematycznym i poprzez pomoc kolegom przed maturą. Sport w postaci nart długo pozostał w moim życiu. Od najmłodszych lat moją pasją była muzyka klasyczna.

Jak narodziła się Pana pasja do muzyki klasycznej? Jak Pan wspomniał, od 28 lat na Politechnice Łódzkiej prowadzony jest cykl "Muzyka na Politechnice", ostatnio nawet online. Jest Pan pomysłodawcą i twórcą tych koncertów.

Zaszczepił mi ją mój ojciec, który ładnie śpiewał, towarzysząc sobie na fortepianie. Jego ojciec, a mój dziadek, był organistą w Tuszynie koło Łodzi. Ja też dobrze grałem na fortepianie i towarzyszyłem mojej przyszłej żonie, która bardzo ładnie śpiewała. Uczyła się wtedy śpiewu w średniej szkole muzycznej w Lublinie. Obowiązki zawodowe przerwały niestety nasze muzykowanie, ale miłość do muzyki klasycznej pozostała i udało mi się ją zaszczepić na Politechnice. To wielka moja satysfakcja.

Jak wyglądały początki koncertów „Muzyka na Politechnice? Jak wiele osób udało się Panu "zarazić" tą pasją?

Zaczynaliśmy od zera. Kupiliśmy dzięki sponsorom fortepian, który znalazł wspaniałe miejsce w pięknej sali zabytkowego budynku przy ulicy Piotrkowskiej. Początkowo miałem wielkie obawy, że zostanę sam, w pustej sali z fortepianem. Jakże się myliłem. Nasza sala zawsze jest wypełniona po brzegi. Bardzo często dostawiane są krzesła. Jak twierdzą występujący tam artyści jest to jedyny taki salon muzyczny w Łodzi o wyjątkowej atmosferze, gdzie artyści rozmawiają z publicznością i odwrotnie. Oczywiście „Muzyka na Politechnice” opiera się na pasjonatach. Są nimi pani Grażyna Sikorska, prowadząca koncerty, i pan prof. Jerzy Wojewoda z synem Michałem, dokumentujący koncerty na naszej stronie internetowej i nagrywający w okresie pandemii koncerty online.

Dlaczego warto mieć w życiu pasję?

Bo wtedy człowiek jest szczęśliwy, spełniony, przyjazny ludziom  i pozytywnie zaraża innych. Współpraca z ludźmi pełnymi pasji jest wielkim szczęściem. Wtedy wspólnie można dokonać wyjątkowych rzeczy. Tacy ludzie nie liczą ani czasu ani pieniędzy. Dla nich satysfakcją są efekty działań. Miałem szczęście pracując na Politechnice z takimi ludźmi.

Rozmawiała Małgorzata Trocha