Spotkanie dwudzieste pierwsze - 10 grudnia 2009

"Anioł na ziemi". W grudniowy wieczór przyszedł czas na chwilę refleksji - rozmowę o sztuce, wytrwałości, poświęceniu i kontakcie z drugim człowiekiem. Naszym gościem była Pani Ewa Błaszczyk, utytułowana aktorka teatralna i filmowa, pieśniarka, a także założycielka, fundatorka i prezes Fundacji „Akogo?” mającej na celu pomoc dzieciom po najcięższych urazach mózgu.

Zainteresowanie psychologią oraz psychiatrią zadecydowały, iż wybrała aktorstwo. Debiutowała na deskach Teatru Współczesnego w roli Ilzy w Przebudzeniu wiosny                        w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego. Współpracowała z Operą Poznańską oraz Teatrem Ateneum. Obecnie związana jest z Teatrem Studio, w którym występuje w sztuce Więź R. Munro oraz   w recitalu Nawet, gdy wichura.
Wśród najważniejszych ról teatralnych wymienia monodram „Rok magicznego myślenia”. Zrobiłam ten spektakl, gdyż autorka miała podobny scenariusz życia – wspomina Pani Ewa – była to dla mnie trudna sprawa ze względu na dramatyczną zawartość tekstu, w którym nie ma sentymentalizmu, nie ma rozczulania się. Pomógł mi on jednak (…) Po roku grania mogłam zwiedzać miejsca, o których wcześniej nie marzyłam. Mogłam zamknąć za sobą jedne drzwi i otworzyć nowe. Tak jak ktoś potrzebuje psychologa, psychiatry – tak mi pomaga sztuka, którą gram – z niej czerpię siłę. 
Bardzo ważny w życiu zawodowym Ewy Błaszczyk jest również film, a szczególnie wieloletnia współpraca z reżyserem Wiesławem Saniewskim, u którego debiutowała w filmie Nadzór. Za rolę Klary otrzymała Brązowe Lwy Gdańskie na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
- Wiesław spotkał mnie w wytwórni w Łodzi, jak robiłam dźwięk do jakiegoś filmu (…). Ja wtedy zrobiłam jeszcze bardzo niewiele i myślę, że dla debiutanta ogromnym ryzykiem było zatrudnienie kogoś takiego jak ja. On jednak podał mi scenariusz i kazał wybrać sobie rolę. Zdecydowałam się na główną postać, gdyż była ona dla mnie wyzwaniem, filtrem filmu, przenosiła jego myśl. I tak się zaczęło… miał do mnie ogromny kredyt zaufania – sama układałam dialogi, poprawiałam, zmieniałam. I tak to trwa...
W aktorstwie nie lubi sztampy, rutyny, dlatego po rolach tragicznych zdecydowała się na podwójną rolę Mariana i Kasi w serialu „Zmiennicy”, za którą otrzymała nagrodę publiczności – telewizyjnego Wiktora. Ta rola to była czysta umowa i konwencja. Podobał mi się taki „fikołek”, chociaż trochę się bałam, gdyż ja nie jestem osobą, która przenosi coś śmiesznego. Moje niepokoje okazały się jednak niepotrzebne. Ponadto mogłam poćwiczyć prowadzenie samochodu – jeździłam żukiem z twardym sprzęgłem – wspominał nasz Gość.
Pani Ewa jest również aktorką śpiewającą. Brała udział w przeglądach piosenki aktorskiej we Wrocławiu. Śpiewa głównie piosenki Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, Jana Wołka, Jacka Kleyffa, Wojciecha Młynarskiego oraz utwory autorstwa jej męża - Jacka Janczarskiego.
Od siedmiu lat prowadzi powołaną wspólnie z księdzem Wojciechem Drozdowiczem Fundację „Akogo?”, która zajmuje się tworzeniem systemowych rozwiązań i kompleksowej opieki dla ludzi po ciężkich urazach neurologicznych, a także dla ich rodzin. Dobrze wie, jak istotne jest dla obu stron fachowe wsparcie i wiedza na ten temat, gdyż sama od 10 lat opiekuje się swoją córką, będącą w śpiączce.
Zobaczyłam, że w Polskiej medycynie ratuje się życie (…), ale z drugiej strony osobom, które szybko nie wychodzą z śpiączki odbiera się wszelkie szanse. Nie ma odpowiednich struktur oraz organizacyjnego pomysłu, co zrobić z tymi ludźmi - trzeba iść do domu albo do hospicjum. Nie daje się im szansy z powodów ekonomicznych – tłumaczyła.
Szansą dla dzieci i ich rodzin ma być KIinika Neurorehabilitacyjna „Budzik” przy Centrum Zdrowia Dziecka. To będzie wzorcowa klinika, w której pracować będą zarówno lekarze specjaliści, jak i psycholodzy opiekujący się najbliższą rodziną chorych. Obecnie Pani Ewa czeka na pieniądze z Unii Europejskiej, by dokończyć projekt budowy i mieć fundusze na jej wyposażenie. Życzymy zatem powodzenia i szybkiego zakończenia projektu.