Spotkanie siedemnaste - 21 maja 2009 r.

Wiktor Zborowski – od wielu lat jeden z najlepiej rozpoznawalnych polskich aktorów. Nie bez przyczyny - jego role w dwóch częściach komedii „CK Dezerterzy” zna każdy choć odrobinę interesujący się polskim kinem.

Z racji wzrostu jako chłopak grał w koszykówkę – odnosił na w tej dyscyplinie niemałe sukcesy. Grał w reprezentacji Polski juniorów ale jego karierę przerwała poważna kontuzja – zerwanie więzadeł kolanowych.

Zapytany czy woli grać  w teatrze czy w filmie odpowiedział, że nie ważne gdzie się występuje. Liczy się to z kim się występuje. Za największą swoją rolę filmową uważa Longinusa Podbipiętę z ekranizacji „Ogniem i Mieczem” Jerzego Hoffmana Jego największa kreacja sceniczna to Papkin w „Zemście” – sztuka wystawiana była w teatrze „Ateneum”.
Ogólnie ma dosyć specyficzny stosunek do aktorstwa – traktuje je jak zawód, który lubi wykonywać ale nie uważa , (jak wielu kolegów z branży – co podkreśla), za sens życia.
Kolejne dosyć oryginalne stwierdzenie dotyczyło wielkiej życiowej pasji aktor – gry w golfa. Mianowicie ten sport zhierarchizował jego życie, pokazał mu co naprawdę ważne – po kolei:
rodzina, aktorstwo (ale nie wszystkie jego aspekty) i w trzeciej kolejności …golf.
Poza licznymi rolami scenicznymi, telewizyjnymi i filmowymi wspólnie z Marianem Opanią założyli kabaret. Ich recitale cieszyły się wielkim zainteresowaniem w Polsce i za granicą.
Poza tym pisze limeryki – ale nie takie zwykłe – romantyczne, o miłości. Sam nazywa je „dirty limericks” – niecenzuralne i obrazoburcze. Na spotkaniu nie odważył się żadnego z nich przytoczyć.
Jak widać nasz majowy gość jest postacią niezwykle charakterystyczną i barwną.