Dyscyplina naukowa: nauki chemiczne.
Urodził się w 1946 r. w Łodzi. Dyplom magistra inżyniera otrzymał w 1969 r. po ukończeniu studiów na Wydziale Chemicznym PŁ. Odbył roczne asystenckie studia przygotowawcze w Katedrze Chemii Fizycznej Wydziału Chemicznego, a następnie dwa lata pracował w Wolskich Zakładach Przemysłu Barwników w Woli Krzysztoporskiej.
W roku 1972 r. podjął pracę w Międzyresortowym Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ (w Zespole Chemii Radiacyjnej Polimerów) i kontynuował ją do przejścia na emeryturę w 2017 r. Od 1986 r. kierował pracami Grupy Badawczej Biomateriałów, a po habilitacji i uzyskaniu tytułu profesora objął kierownictwo Zespołu Chemii Radiacyjnej Stosowanej MITR PŁ.
Od 2000 r. – w wyniku ogólnopolskiego konkursu „Phare”, kierował działalnością naukową Centrum Doskonałości „Zastosowanie Laserów i Biomateriałów w Medycynie”.
Stopień naukowy doktora uzyskał w 1981 r., a doktora habilitowanego w 1992 r. W 1997 r. Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk chemicznych. Odbył długoterminowe staże naukowe w Hahn-Meitner Institut (Berlin Zachodni) oraz w Takasaki Radiation Chemistry Research Establishment (Japonia). Od 2002 r. pracował w PŁ na stanowisku profesora zwyczajnego.
Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół zagadnień chemii radiacyjnej polimerów, a zwłaszcza wykorzystania promieniowania jonizującego do wytwarzania i modyfikacji biomateriałów.
Posiada w swoim dorobku ponad 150 publikacji w czasopismach o cyrkulacji międzynarodowej (indeks Hirscha 38), kilkaset doniesień konferencyjnych, ponad 30 udzielonych patentów polskich i zagranicznych oraz jest głównym twórcą, wdrożonej w Polsce i innych krajach, radiacyjnej technologii wytwarzania opatrunków hydrożelowych (tzw. metoda Rosiaka).
Do osiągnięć aplikacyjnych należą opracowane technologie wytwarzania: hydrożelowych systemów do indukcji porodów, hybrydowej trzustki, chitozanowego preparatu jako dodatku diety, dozymetru żelowego do radioterapii, hydrożelowych substytutów dysków kręgowych, powierzchni termoczułych do hodowli tkankowych.
Do istotnych osiągnięć naukowych należy zaliczyć ponadto, opracowanie uniwersalnego równania sieciowania polimerów (wspólnie z prof. A. Charlesby i J. Olejniczakiem) oraz radiacyjnej metody wytwarzania nanożeli polimerowych (nagroda zespołowa - Łódzka Eureka 2006).
Jego publikacje cytowane były w literaturze światowej dotychczas ponad 4728 razy (wg. bazy Scopus), a do najczęściej cytowanych należą prace poświęcone radiacyjnej syntezie hydrożeli oraz kinetyce reakcji rodnikowych. W 2020 r. został zaliczony do grupy 2% najbardziej twórczych pracowników naukowych na świecie – baza danych „World’s Top 2% Scientists”, opracowana przez przedstawicieli Stanford University, firmy SciTech Strategies oraz wydawnictwa Elsevie. Wśród etatowych pracowników Politechniki Łódzkiej umieszczonych w tej bazie prof. Rosiak zajmuje drugą pozycję.
Wypromował 12 doktorów, z których pierwszy (Piotr Ulański - obecnie profesor zwyczajny) uzyskał nagrodę Prezesa Rady Ministrów RP za najlepszą pracę doktorską z zakresu chemii; sześciu z wypromowanych doktorów zatrudnionych jest obecnie na stanowiskach profesorów w kraju i zagranicą. Prof. Rosiak był również kierownikiem dziesiątek prac magisterskich i inżynierskich.
Prowadził również działalność szkoleniową i dydaktyczną dla obcokrajowców - zaakceptował prośby 25 stypendystów Unii Europejskiej (Marie Curie Training Point) i Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i kierował ich wielomiesięcznymi stażami naukowymi odbywanymi w jego Zespole Badawczym.
Od 1991 r. działa jako ekspert Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (w Wiedniu) i na jej zlecenie odbył ponad 30 misji technicznych w wielu krajach świata (Indonezji, Malezji, Chinach, Brazylii, Iranie, Bangladeshu, Arabii Saudyjskiej, Białorusi, Kazachstanie, Sri Lance, Kubie, Syrii, Egipcie, Algierii) oraz przebywał jako visiting professor w czołowych zagranicznych ośrodkach naukowych.
Kierował i koordynował realizację 6 projektów Unii Europejskiej uzyskanych bezpośrednio z Komisji Europejskiej w Brukseli w ramach V, VI i VII Programu Ramowego oraz wieloma projektami współfinansowanymi przez organizacje międzynarodowe (UE, MAEA, NATO) oraz krajowe (MNiSzW, NCBiR i NCN).
Przewodniczył Komitetom Organizacyjnym 52 Zjazdu Polskiego Towarzystwa Chemicznego (Łódź, 2009) oraz 10 Konferencji Międzynarodowej „Ionizing Radiation and Polymers”- IRaP2012.
Jest współzałożycielem Fundacji Badań Radiacyjnych, a od 2008 r. pełni funkcję Przewodniczącego jej Rady.
Prof. Rosiak został wyróżniony medalami honorowymi szeregu naukowych instytucji zagranicznych, na rzecz których wykonywał misje techniczne. W 2016 r. za wkład w światowy rozwój chemii i technologii radiacyjnej polimerów został nominowany do najważniejszej nagrody w dziedzinie technologii radiacyjnych – International Irradiation Association Award.
Również w kraju jego działalność naukowa została nagrodzona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013), Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Medalem Marii Skłodowskiej-Curie (PTCh - 2010) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2009).
W 2017 r. uzyskał indywidualną Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za Całokształt Dorobku.
Więcej informacji na stronie internetowej Zespołu prof. Janusza Mariana Rosiaka.
Wydział Chemiczny
ul. Żeromskiego 116
90-543 Łódź