Image
zdjęcie portretowe: dr inż. Aleksandra Twarda-Cłapa

Dr inż. Aleksandra Twarda-Cłapa (dyscyplina: technologia żywności i żywienia, liczba publikacji 2013-2022: 23, h-index 12) jest adiunktem w Instytucie Biotechnologii Molekularnej i Przemysłowej na Wydziale Biotechnologii i Nauk o Żywności od 2019 r.

W trakcie studiów na Politechnice Łódzkiej na kierunku biotechnology (International Faculty of Engineering/Wydział BiNoŻ) ukończonych z wynikiem celującym w 2011 dr inż. Aleksandra Twarda-Cłapa odbyła kilka wymian i staży zagranicznych, dołączając do grup badawczych m. in. w Szwecji, Finlandii i Chorwacji.

Działała na rzecz studentów i reprezentowała PŁ w organizacjach studenckich promujących mobilność międzynarodową (Erasmus Students Network-European Youth Exchange oraz Campus Europae).

Podczas realizacji pracy doktorskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2012-2017) realizowanej w ramach projektu FNP TEAM jej zainteresowania naukowe skupiły się wokół biochemii, biologii molekularnej i strukturalnej. Badała oddziaływania inhibitorów białek p53-MDM2/MDMX o potencjalnym zastosowaniu w terapiach przeciwnowotworowych.

Podczas doktoratu kierowała także projektem NCN PRELUDIUM, dotyczącym wiązania kwasu hialuronowego do receptora Stab2. Po obronie doktoratu była wykonawcą w projekcie NCN MAESTRO, badając rolę receptora CD44 w procesach nowotworzenia. Jej praca doktorska została doceniona wyróżnieniem, a wyniki badań zostały opublikowane m. in. w Angewandte Chemie Int. Ed. i Journal of Medicinal Chemistry.

Od 2020 roku dr inż. Aleksandra Twarda-Cłapa jest kierownikiem projektu NCN SONATINA o tytule "W pogoni za HARE: określenie mechanizmu wiązania nowych i niezbadanych ligandów receptora kwasu hialuronowego, stabiliny-2". Badania koncentrują się na białku Stab2 zaangażowanym w wiele procesów fizjologicznych (np. usuwanie szkodliwych substancji pochodzących z diety) i patologicznych (np. cukrzyca, nowotworzenie). Receptor ten może potencjalnie znaleźć zastosowanie w precyzyjnym dostarczaniu leków do komórek, a celem projektu SONATINA jest m. in. określenie struktury przestrzennej jego fragmentów.