Jak narodziła się Twoja pasja do inżynierii materiałowej?
Interesuję się tą dziedziną od czasu moich studiów licencjackich na kierunku inżynieria chemiczna, gdzie po raz pierwszy zetknęłam się z materiałoznawstwem. Widziałam w tym obszarze duży potencjał, dlatego poszłam na studia magisterskie z biomechaniki, gdzie połączone są ciekawiące mnie tematy biologii i mechaniki. Chciałam wykorzystać to połączenie, w realny sposób poprawiając jakość życia. Szczególnie interesują mnie metody modyfikacji na powierzchni materiałów, ponieważ w ten sposób możemy uzyskać wiele ulepszeń właściwości materiałów użytych do produkcji implantów, na przykład zyskać znacznie dłuższą żywotność, zmniejszając szkody dla ludzkiego organizmu.
Dlaczego wybrałaś taki temat rozprawy?
Moim celem jest stworzenie dopasowanego do pacjenta implantu trapezoidalno-śródręcznego, opartego na technologii wytwarzania przyrostowego. Zainspirował mnie jeden z projektów realizowanych przez mojego promotora. To była świetna decyzja, bo to jest dokładnie to, co chciałbym robić - łączyć inżynierię materiałową i biomechanikę.
Jakie grupy ludzi skorzystają z Twoich badań?
Pracuję z myślą o osobach z niepełnosprawnością, szczególnie mających problem z kciukiem. Takie problemy wykazują młodzi ludzie, którzy często korzystają z telefonów i operują kciukami w ich obsłudze. Tego typu aktywność, nierzadko wielogodzinna, wiąże się z mikrourazami tkanek, co prowadzi często do dysfunkcji kciuka. Ale moim zadaniem jest opracowanie najbardziej optymalnej obróbki powierzchni na biomateriałach, a to można będzie zastosować do każdego innego projektu implantu, nie tylko na dłoni.
Na czym polega twoja innowacja tych badań?
Dziś są już dostępne takie implanty, ale naszym celem jest ich optymalizacja. Dążymy do wydłużenia żywotności, poprawy właściwości mechanicznych i trybologicznych. Moim celem jest dopasowanie najbardziej efektywnych parametrów właściwości powierzchniowych, by np. uzyskać niższy współczynnik tarcia i zużycia, czy wydłużyć trwałość implantu, a finalnie zmniejszyć szkody w ludzkim ciele. Nowatorskie jest także wykorzystywanie materiałów do druku 3D. Są one wprawdzie drogie, ale mają bardzo dobre właściwości. Zastosowanie druku 3D pozwoli zindywidualizować proces opracowywania implantu. Żeby osiągnąć zamierzone cele najpierw uchwyciliśmy zakres codziennych ruchów kciuka, opracowaliśmy urządzenie do symulacji jego pracy i zoptymalizowaliśmy parametry obróbki powierzchni. Te parametry wykorzystaliśmy do opracowania implantu.
Co sprawiło, że po studiach w Chinach, wybrałaś Politechnikę Łódzką?
Promotor mojej pracy magisterskiej prowadzi współpracę z PŁ, przedstawił mi możliwości podjęcia studiów doktoranckich w Polsce, pomógł wybrać dziedzinę pracy i dlatego przyjechałem.
Jakie są korzyści z studiowania tutaj?
Przede wszystkim moje laboratorium w Instytucie Inżynierii Materiałowej - jest świetne. Jestem pod wrażeniem profesjonalnego sprzętu. Doceniam też pracowników mających dobrą znajomość materiałoznawstwa, a także biegle mówiących po angielsku. Po drugie bardzo wartościowa jest praca w zespole międzynarodowym. Moi koledzy są z różnych krajów, rozmawiamy i razem się uczymy. Wreszcie mamy możliwość aplikowania na różne projekty, np. wyjazdy z POWER, Erasmus, NAWA.
Jak spędzasz wolny czas?
Lubię sport, podróże i gotowanie. Gram w tenisa stołowego, odkąd byłam małą dziewczynką. Zazwyczaj podróżuję po górach i jeziorach ze znajomymi, bo pochodzę z miasta, które otaczają góry. Przyjemność sprawia mi gotowanie tradycyjnych chińskich potraw, ale potrafię gotować polski rosół.